معناي زندگي در مصيبت نامة عطار نيشابوري

معناي زندگي، يكي از مسائل مشترك انسان گذشته و معاصر است و در هريك از دوره ها، نگرش خاصي به اين مقوله وجود داشته است. تحليل نوع بيش انسان گذشته در اين زمينه - به ويژه اگر از جهان نگري عرفاني بهره مند باشد - براي انسان معاصر قابل تأمل است. شايد با نظر آيد كه اين نوع نگرش، توجه چنداني به زندگي اين جهاني نداشته باشد، اما اين پژوهش، با تكيه بر مصيبت نامه و به روش توصيفي - تحليلي نشان مي دهد كه عطار، معنايابي را جزء سرشت آدمي مي داند. او زندگي معنادار را با دردمندي، جست و جوگري، خدا، عشق و توجه به كيفيت زندگي و نه كميت آن، در پيوند مي داند، از آنجا كه اين امور، به نوعي از زمينه و نتيجهٔ معنوي و روحاني برخوردار است، ديدگاه عطار را به نظريهٔ فراطبيعت گرايان نرديك مي كند. وي ماهيت/ كاركرد زندگي و نوع رويارويي آدمي را با آن در قالب ايماژهايي چون بازي، دورخ، زندان، شورستان، بيغوله ديوان، بازار/پل/كشتزار، باد/برق و سرمايه نشان مي دهد. و از خلال آنها بيان مي كند كه زندگي اين جهاني، هدف نهايي و اصلي نيست؛ بلكه ابزاري است براي رسيدن به زندگي آن جهاني،