نقش توسعه مالي در تاثير تمركز و ثبات بانكي بر ارزش افزوده بخش صنعت

اين مقاله با استفاده از مدل رگرسيون انتقال ملايم به عنوان يكي از برجسته ترين مدل­هاي تغيير رژيمي، نقش توسعه مالي در تاثير تمركز و ثبات بانكي بر ارزش افزوده صنعت را، طي دوره زماني 1360 تا 1393ش، مورد بررسي قرار داده است. براي اين منظور از اعتبارات مالي مهيا شده، به صورت درصدي از توليد ناخالص داخلي، به عنوان شاخص توسعه مالي و متغير انتقال استفاده شده است. براي محاسبه تمركز از شاخص 3 بنگاه برتر و براي ثبات بانكي از شاخص زد- اسكور استفاده شده است. نتايج آزمون خطي بودن، وجود رابطه غيرخطي بين متغيرهاي مورد مطالعه را نشان مي­دهد. نتايج حاكي از اين است كه حد آستانه­اي برابر 15/69 درصد است و پارامتر شيب نيز 0/255 برآورد شده است. در رژيم اول افزايش ثبات بانكي تاثير مثبت و متغير تمركز بانكي تاثير منفي بر ارزش افزوده بخش صنعت دارد. در رژيم دوم يعني در سطوح بالاي توسعه مالي، ثبات و تمركز بانكي تاثير متفاوت از حالت قبلي بر ارزش افزوده دارند. به عبارت ديگر در سطوح خيلي بالاتر توسعه مالي، ثبات بانكي تاثير منفي و تمركز بانكي تاثير مثبت بر ارزش افزوده دارد.