توسعه گردشگري بومي و پايداري نظام سكونتگاهي حاشيه كوير

Eco-Cultural Tourism Development and Settlement System Sustainability in the Borders of Desert

بهره مندي از كوير و ظرفيت هاي گردشگري مكان هاي كويري، يكي از رويكردها و رهيافت هاي پايداري مكان هاي سكونتي و اقتصادهاي محلي حاشيه كوير است. اين مقاله مي كوشد بنيانها و راهبردهاي پايداري نظام سكونتگاهي كوير حسن آباد را بر اساس ظرفيت هاي گردشگري مطالعه نمايد. روش مقاله توصيفي- تحليلي است؛ داده هاي نظري با روش اسنادي و داده هاي تجربي با روش ميداني (پرسشنامه) در دو حجم نمونه از ميان 382 نفر از ساكنان و 341 نفر از گردشگران تهيه و با استفاده از مدل تحليل عاملي و كاي اسكواير پردازش شده است. يافته ها نشان ميدهد مكان هاي گردشگري كويري جاذبه هدف و عامل توسعه يكپارچه گردشگري است و بدينسان نقش اصلي در پيوند و همگرايي مكان هاي گردشگري با مكانهاي سكونتي دارد. ارزيابي ميزان و الگوي مشاركت جامعه محلي، مويد همبستگي نزديك ميان راهبرد بومي سازي گردشگري با پايداري نظام سكونتگاهي است. در نتيجه گردشگري كويري به ويژه مكانها و مقاصد هدف (كوير خارا و تالاب گاوخوني)، همگرايي ميان سلسله مراتب مكان هاي مركزي با سلسله مراتب مكاني كانون هاي گردشگري،گردشگري جامعه محور و مشاركت توسعه دهنده هاي دروني، خطوط كلي و كليدي سياست هاي گردشگري پايدار براي پايدارسازي نظام سكونتگاهي است.

This study tried to study the strategies for reaching a sustainable settlement system in the desert of Hasanabad in accordance with tourism potentials of the mentioned region. The research is developmental-applied based of goal and it is descriptive-nalytical based of method. The required data were collected by documentary, survey, Opinion Polling methods and questionnaire. 382 settlers and 341 tourists were selected as the sample of the society. To test the hypotheses, Chi Square, and Factor Analysis were used and the planning tourist development was conducted using SWOT model. The results of this study show that developing desert tourism and local participation strategy have the most significant effects on attracting tourists. These have a significant role in the development of the area of the study.