بررسي تركيب سيستم هاي سازه اي در ارتفاع بر اساس ويرايش چهارم استاندارد 2800

هنگامي كه از دو سيستم سازه اي متفاوت در ارتفاع كه به سازه هاي تركيبي در ارتفاع موسوم است، استفاده مي شود، مطابق استاندارد 2800 تحليل آن مي تواند به دو روش انجام پذيرد. در روش اول كه به روش يك مرحله اي موسوم است، در شرايطي كه ضريب رفتار قسمت فوقاني كمتر از ضريب رفتار قسمت تحتاني باشد، كل سازه با پارامترهاي لرزه اي قسمت فوقاني، بارگذاري و تحليل مي شود. در روش دوم كه روش دو مرحله اي نام دارد، سازه ي فوقاني براي ارتفاع و پارامترهاي لرزه اي خود تحليل مي شود و سازه ي تحتاني با اثر عكس العمل هاي تكيه گاهي هم پايه شده ي سازه فوقاني، براي ارتفاع و پارامترهاي لرزه اي خود تحليل مي گردد. در اين تحقيق، هدف بررسي تفاوت هاي اين دو روش در نتيجه ي تحليل و طراحي مي باشد. براي اين تحقيق از مدل سازي يك سازه تركيبي، در نرم افزار ETABS و SAP2000 استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد كه برش پايه در روش دو مرحله اي نسبت به روش يك مرحله اي بيشتر است. برش طبقه روش دومرحله اي در سازه ي فوقاني كمتر از روش يك مرحله اي و در سازه ي تحتاني بيشتر از روش يك مرحله اي مي باشد.