عنوان مقاله :
تاثير آموزش نظريه محور بر كنترل قند خون مبتلايان به ديابت نوع دو
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Acute Aerobic Exercise on Glucagon -like peptide-1 (GLP-1) Serum Changes Levels, in Women with Type 2 Diabetes Mellitus
پديد آورندگان :
رئيسي، مهنوش دانشگاه علوم پزشكي بوشهر - گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت , مصطفوي، فيروزه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت , جوادزاده، همام الدين دانشگاه علوم پزشكي بوشهر - گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت , جليليان، فرزاد دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه - مركز تحقيقات عوامل محيطي موثر بر سلامت , مهكي، بهزاد دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده بهداشت - گروه آمار و اپيدميولوژي , شريفي راد، غلامرضا دانشگاه علوم پزشكي قم - گروه بهداشت عمومي
اطلاعات موجودي :
دو ماهنامه سال 1395 شماره 90
كليدواژه :
خودكارآمدي , آموزش بهداشت , خودمراقبتي , ديابت نوع دو
چكيده فارسي :
مقدمه: مطالعه ي حاضر با هدف تعيين اثربخشي مداخله ي آموزش مبتني بر الگوي خودكارآمدي با تاثيرگذاري بر دو سازه خودكارآمدي و انتظارات پيامد جهت ارتقاء خودمراقبتي و كنترل قند خون در مبتلايان به ديابت نوع دو انجام شد.
مواد و روش ها: اين مطالعه پيش آزمون ـ پس آزمون با استفاده از گروه شاهد تصادفي شده، بر روي 80 بيمار مبتلا به ديابت نوع دو صورت گرفت كه به طور تصادفي به دو گروه مداخله و شاهد تقسيم شدند. گروه مداخله در 6 جلسه مداخله آموزشي گروهي و مشاوره چهره به چهره متمركز بر استراتژي هاي ارتقاء دهنده ي خودكارآمدي و انتظارات پيامد، شركت كردند. داده ها از طريق آزمون آزمايشگاهي و تكميل پرسش نامه در مقاطع پيش، سه و شش ماه پس از مداخله جمع آوري شد و با توجه به تمام مقاطع زماني مورد بررسي قرار گرفت و توسط نرم افزار آماري SPSS و با به كارگيري آزمون تحليل واريانس يك طرفه و آزمون تحليل واريانس با اندازه هاي تكراري تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: در گروه مداخله ميانگين نمرات آگاهي، خودكارآمدي، انتظارات پيامد و خودمراقبتي سه و شش ماه پس از مداخله به طور معني داري افزايش يافتند. كاهش معني داري در HbA1c بيماران شش ماه پس از مداخله آموزشي در مقايسه با گروه شاهد ديده شد. سه و شش ماه پس از مداخله آموزشي تفاوت معني داري در ميانگين نمرات حيطه هاي تغذيه، فعاليت بدني و مراقبت از پا در دو گروه مداخله و شاهد ديده شد. پس از مداخله ي آموزشي تفاوت معني داري در دو حيطه خود پايشي قند خون و مصرف داروها نسبت به گروه شاهد ديده نشد.
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه مداخله ي آموزشي مبتني بر الگوي خودكارآمدي در بهبود خودمراقبتي و به دنبال آن كاهش قند خون در مبتلايان به ديابت موثر است، لذا استفاده از اين راهبردها در برنامه درماني و كنترل بيماري در مبتلايان به ديابت توصيه مي شود.
چكيده لاتين :
Abstract
Introduction: The glucagon-like peptide-1 (GLP-1), is a neuropeptide and an incretin that helps regulate glucose and insulin concentrations. The effects of acute aerobic exercise however on the response of GLP-1 are unclear. The purpose of this study was to investigate the effect of acute aerobic exercise on glucagon -like peptide-1 (GLP-1) serum levels, lucose and insulin in women with type II diabetes mellitus. Materials and Methods: In this study, 20 patients with type II diabetes were enrolled in two groups (experimental and control). The experimental group underwent aerobic training one times (running on treadmill) with moderate intensity 65-75% HR max to exhaustion. Blood samples before exercise, immediately after and 24 hours after exercise were collected for measuring GLP-1, glucose and Insulin. Results: Results showed that none of sampling time effects on GLP-1, glucose and insulin were significant (p>0.05). also, Pearson correlation showed that was significant relationship between GLP-1 changes levels and glucose (p<0.05). Conclusion: Results
indicate that in women with type II diabetes, acute aerobic exercise, with moderate ntensity to exhaustion immediately and 24 hours after exercise has no effect on serum levels of GLP-1, glucose and insulin.
عنوان نشريه :
غدد درون ريز و متابوليسم ايران
عنوان نشريه :
غدد درون ريز و متابوليسم ايران
اطلاعات موجودي :
دوماهنامه با شماره پیاپی 90 سال 1395
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان