بررسي رابطه رهبري معنوي و درگيري شغلي كاركنان در بيمارستان‌هاي آموزشي منتخب دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد

The Relationship between Spiritual Leadership and Employee Involvement in the Selected Teaching Hospitals Affiliated with Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd

مقدمه: تغييرات سازماني و اجتماعي، سازمان‌ها را نيز به تكاپوي تطبيق با محيط وا‌داشته است. در اين ميان وجود رهبري معنوي و درگيري شغلي براي ايجاد اين تغييرات از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. اين پژوهش به بررسي رابطه رهبري معنوي و درگيري شغلي كاركنان بيمارستان‌هاي منتخب دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد پرداخت. روش بررسي: اين پژوهش، مطالعه‌اي توصيفي- تحليلي بود كه بر روي 236 نفر از كاركنان اداري و باليني در بيمارستان‌هاي آموزشي منتخب دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد كه با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي- تصادفي انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه‌هاي استاندارد رهبري معنوي و درگيري شغلي بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 17 و از طريق آزمون‌هاي آماري توصيفي نظير ميانگين و انحراف معيار و آزمون‌هاي آماري استنباطي نظير آزمون تي تست، من ويتني، آنوا و كروسكال-واليس تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين امتياز رهبري معنوي در بيمارستان الف 2/51 و در بيمارستان ب 2/55 بود. همچنين ميانگين نمره درگيري شغلي در دو بيمارستان الف و ب 2/55 بود كه هر دو متغير در هر دو بيمارستان در حد متوسطي قرار داشتند. بين رهبري معنوي و درگيري شغلي ارتباط مستقيم وجود داشت (0/00=P) به اين معني كه ارتقاي رهبري معنوي منجر به افزايش درگيري شغلي كاركنان مي‌گرديد. بحث و نتيجه‌گيري: مسئولان سازمان‌هاي درگير در امر سلامت، بايد ضمن توجه به جنبه‌هاي مختلف رهبري معنوي، احساس امنيت شغلي را در كاركنان تقويت كنند تا با استفاده از حمايت‌هاي اجتماعي، زمينه بهبود تعهد به كار و درگيري شغلي بيشتر در كاركنان را فراهم نمايند.

Introduction: Organizational and social changes have made organizations to adapt to the environment. Spiritual leadership and job involvement have significant role in these changes. The aim of this study was to investigate the relationship between spiritual leadership and employee involvement in the selected teaching hospitals affiliated with Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd. Methods: This descriptive-analytical study was conducted on 236 administrative and clinical staff who were selected using stratified random sampling in selected teaching hospitals affiliated with Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd. Data were collected using valid and reliable questionnaires consisting of spiritual leadership and job involvement. Data were analyzed using descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistics (t-test, Mann-Whitney test, ANOVA, and Kruskal-Wallis test) by SPSS 17. Results: The average score of spiritual leadership in hospital A and B were 2.51 and 2.55, respectively. The average scores of job involvement in the hospitals was 2.55. The level of variables in both hospitals were intermediate. There was a direct relationship between spiritual leadership and job involvement (P=0.00); in other words, improvement of the spiritual leadership level increased employee involvement. Conclusion: Managers of the organizations involved in healthcare in addition to focusing on various aspects of spiritual leadership, should strengthen the sense of job security in employees in order to improve employees work commitment and job involvement.