تحليل رفتار ايران در سازمان اوپك: كاربردي از مدل هاي ماركف سوئيچينگ

Analyzing Behavior of Iran in OPEC: an Application of Markov Regime-Switching Models

بررسي علمي رفتار توليدكنندگان عمده نفت، همواره يكي از مسائل پيش روي صاحب نظران اقتصادي بوده است. ظهور اوپك به‌عنوان يك بازيگر عمده در معادلات نفتي سبب شد كه بسياري از تحقيقات و مطالعات درباره عرضه نفت در دهه هاي اخير، بر روي رفتار اوپك و كشورهاي عضو آن صورت پذيرد. ايران به عنوان دومين توليدكننده نفت اوپك جايگاه ويژه اي در شكل گيري سياست هاي اين سازمان داشته است. از اين رو، در اين مقاله، رفتار ايران در سازمان اوپك با استفاده از داده هاي ماهانه 2015:12-1973:1 بررسي شده است. بدين منظور، برآوردها ابتدا با استفاده از مدل خطي گريفين گسترش يافته، سپس با استفاده از روش ماركف سوئيچينگ و دو حالت احتمال انتقال ثابت و احتمال انتقال متغير با زمان صورت گرفت. نتايج حاصل از روش احتمال انتقال ثابت، نشان داد كه رفتار ايران غيرخطي و رژيم تباني، عمده ترين حالت رفتاري ايران بوده، به طوري كه احتمال باقي ماندن در رژيم رقابتي 0/005 درصد، و به عبارتي ديگر در دوره مورد بررسي، غالباً رفتار ايران در سازمان همسو و هماهنگ با ساير اعضا و مبتني بر توافق و تباني و قواعد كارتل گونه بوده است. در حالي كه نتايج به دست آمده از روش احتمال انتقال متغير با زمان نتوانسته است به روشني عوامل مؤثر بر اثرات غيرخطي بر رفتار توليد نفت ايران را مشخص كند.

Scientific study of the major oil producers has always been one of the issues facing economic experts. The emergence of Organization of the petroleum Exporting Countries (OPEC) as a major player in the world oil market resulted in increasing researches on the behavior of OPEC and its members. Iran as the second largest oil producer in OPEC has achieved the special place in shaping the policies of this organization. This paper investigates the behavior of Iran in OPEC using monthly data from 1973:1 to 2015:12. Therefore, first model is estimated using Griffin linear model, and then it is estimated using a Markov Regime-switching method with two states: probability of fixed transition and probability of time-varying transition. The results of fixed transition probability method showed that the behavior of Iran is nonlinear; and collusion regime is the most common behavior for Iran, so that the chance of staying in competitive regime is 0.005 percent. In other words, over the period under study, Iranian behavior within organization has been frequently consistent with other members based on agreement and collusion and cartel-like rules. However, the findings of the time-varying transition probability method have not clearly determined factors affecting non-linear effects on the production behavior of Iran.