بررسي پيش گذاري فعل در جملات پرسشي آري - نه در زبان فارسي (رويكردي كمينه گرا)

Verb-Preposing in Persian Yes-No Questions: A Minimalist Approach

در اين مقاله، فرايند پيش گذاري فعل در جملات پرسشي آري ـ نه در زبان فارسي از منظر برنامه كمينه گرا (چامسكي، 2001a-b;1995) مورد بررسي قرار مي گيرد. رقيب دوست (1993) به پيروي از كريمي (1989) اين ساختارها را حاصل خروج فاعل به جايگاهي بعد از فعل مي داند. برخلاف باور رقيب دوست (1993)، ما در اين تحقيق با استناد به شواهدي مانند انگيزه حركت عناصر در دستور زبان، ماهيت متفاوت فعل نسبت به عناصر پيش گذاري شده در ساخت هاي داراي عناصر مبتداشده متعدد و همچنين عدم امكان حضور جزء فعل سبك افعال مركب در جايگاه قبل از فاعل نشان مي دهيم كه جملات پرسشي آري ـ نه داراي فعل در جايگاه آغازين، نه به واسطه خروج فاعل، بلكه از طريق پيش گذاري فعل شكل مي گيرند. درخصوص جايگاه فرود فعل پس از حركت نيز با استفاده از شواهدي چند، تلقي هسته گروه متمم نما به عنوان جايگاه فرود فعل (كريمي 1994) را رد كرده و هسته گروه تاكيد را جايگاه واقعي فرود اين عنصر معرفي مي كنيم. در تحليلي كه در اينجا ارائه شده است، مشخصه [- پرسشي] بر روي فعل پيش گذاري شده به عنوان جستجوگر تحت فرايند مطابقه به وسيله مشخصه [+ پرسشي] موجود در جايگاه هسته گروه متمم نما به عنوان مقصد، بازبيني و ارزش گذاري شده و از اين رهگذر، خوانش پرسشي براي جمله فراهم مي گردد.

This paper analyzes verb-preposing in yes-no questions in Persian within the Minimalist framework (Chomsky، 1995، 2000a-b). Raghibdoust (1993)، in line with Karimi (1989)، considers these constructions as the result of the extraction of the subject to the post-verbal position. As opposed to Raghibdoust (1993)، therefore، in this paper، we employ some pieces of evidence including the impetus for the movement of constituents in grammar، the distinguished nature of the fronted verb compared to other fronted elements in structures with multiple fronted constituents، and the impossibility of fronting the light verb alone in compound verbs، hence leaving the nonverbal element in situ، to show that verb-preposing in yes-no structures in Persian is to be analyzed as the result of fronting of the verb rather than the extraposition of the subject. Following that، evidence is provided against Karimi’s (1994) idea that the head of CP should be taken as the position for the moved verb. Instead، using some evidence، we argue that the head of the FocusP obtains a better landing site for the preposed verbal element. If this analysis is on the right track، we then propose that the [-Q] feature on the head of the CP as the Probe is matched through the Agree mechanism with the [+Q] feature on the preposed verb as the Goal to get checked and valued، hence satisfying the yes-no question interpretation.