جستاري بر سياست گذاري محيط زيست در جمهوري اسلامي ايران

هدف اين مقاله اولويت بندي چالش هاي سياست گذاري محيط زيست در جمهوري اسلامي ايران بر اساس مدل مرحله اي جونز مي باشد. با توجه به محدود و نارسا بودن ادبيات مكتوب در اين حوزه، از روش كيفي، تحليل نظرات خبرگان و ابزار مصاحبه و پرسش نامه براي تحليل مسئله بهره مي بريم. جامعه آماري صاحب نظران علمي- اجرايي كشور هستند كه ابتدا با استفاده از روش نمونه گيري گلوله برفي تعداد 50 نفر از آنها انتخاب شدند. در مرحله اول گويه ها از طريق پرسش نامه باز احصا شد و سپس در مرحله دوم به صورت پرسش نامه بسته تنظيم و از 400 نفر از صاحب نظران خواسته شد كه بر اساس طيف پنج گانه ريكرت ميزان اهميت هر گويه را اولويت بندي نمايند. يافته هاي پژوهش نشان داد، عمده ترين چالش هاي سياست گذاري محيط زيست در ايران كه منجر به افت شاخص هاي كمي و كيفي منابع حياتي كشور شده است؛ مربوط به مرحله اجراي سياست هاست. عدم هماهنگي بخشي و ميان بخشي، ناكافي بودن نظارت بر اجراي سياست ها و قوانين و نبود ضمانت اجرا سه چالش اصلي سياست گذاري زيست محيطي در ايران است.