آسيب شناسي سياست گذاري آب در ايران

موضوع آب در ايران امروز به «مسئله اي» نيازمند اقدام تبديل شده است و ضروري است كه از طريق گفتگوهاي عمومي همه ذي ربطان صاحب نظران به شناخت چيستي علل و راهكارهاي برخورد با آن بپردازيم. در اين چارچوب، مقاله حاضر در بخش اول مروري بر تطور حكمراني آب در ايران دارد. در بخش دوم با هدف مسئله شناسي تحليلي به ترسيم سيماي كمي و كيفي و مصرف آب با استناد به گزارشات متعدد ملي و بين المللي مي پردازد و وضعيت آب ايران را با ساير كشورها مقايسه مي كند. بخش سوم با استفاده از تفسير دكترين و چارچوب مفهومي مرجعيت در سياست گذاري عمومي به تبيين مهم ترين چالش هاي بخش و فرابخش مي پردازد. مدعاي اين قسمت آن است كه علت وضعيت كنوني آب فراتر از ضعف هاي بخشي، معطوف به سطح مرجعيت و فلسفه و دكترين است كه بر مبناي احترام به طبيعت و توسعه پايدار شكل نگرفته است. بخش نهايي با اتكا به چالش هاي احصاء شده، اختصاص به ارائه راهكارهاي سياستي دارد.