رهيافت‌ هاي متعارض در سياست خارجي روسيه

Sociological Strategies for Conflicting Approaches in Russian Foreign Policy

سياست خارجي روسيه در ارتباط با مسايل مختلف به‌ صورت معمول با پيچيدگي، ابهام و تعارض همراه بوده است. اين واقعيت دست‌ كم در تاريخ روابط ايران و روسيه به‌‌ شكل قابل ملاحظه‌ اي محسوس بوده است، تا جايي‌كه براي شهروندان و نخبگان ايراني، چهره روسيه را به‌ عنوان شريكي غيرقابل اعتماد به تصوير كشيده است. با توجه به اهميت اين موضوع، اين نوشتار در پي پاسخگويي به اين پرسش محوري است كه سرمنشأ پيچيدگي ­ها و تعارض­ هاي موجود در سياست خارجي روسيه كجا است؟ فرضيه نوشتار اين است كه تعارض در سياست خارجي روسيه نتيجه وجود جريان‌ هاي متعارض فكري و فرهنگي در جامعه روسيه است؛ تعارض­ هايي كه در سطح احزاب و گروه‌ هاي سياسي متعارض و شبكه­ هاي حامي رقيب ظاهر شده و به بازتوليد رهيافت ­هاي متعارض در عرصه سياست خارجي روسيه انجاميده است. يافته‌ هاي پژوهش نشان مي‌ دهد كه سياست خارجي روسيه در كشاكش اين رهيافت‌ هاي متعارض قرار دارد: رهيافت‌ هاي غرب‌ گرايي ليبرال، ابرقدرت‌ گرايي موازنه‌ خواه و ملي‌ گرايي در شكل‌ هاي مختلف قوم‌ گرايي روسي، پان‌ اسلاويسم، هژمون‌ گرايي منطقه‌ اي و نواستعمارگرايي. اين نوشتار از رهيافت سازه‌ انگاري بهره مي­ برد كه در چارچوب آن سياست خارجي، هم­ پيوند با روندهاي داخلي، نتيجه تعارض و تعامل بين نيروهاي مختلف و برداشت‌ هاي گوناگون آن‌ ها تفسير مي ­شود.

The Russian foreign policy toward various issues is often combined with complexity, ambiguity and conflicts. This fact was true at least in the history of relations between Iran and Russia, so that Russian face is depicted as an unreliable partner for the Iranian citizens and elites. With the importance of this issue, the study aims to answer this central question: what are the reasons for these complexities and conflicts in Russian foreign policy? The research hypothesis is that the conflicting sociological foundations in Russian society produces conflicts in foreign policy; The conflicts that appear in levels of socio-intellectual currents, political parties, and informal patronage networks reproduce conflicting approaches in foreign policy of Russia The findings show that Russian foreign policy is in contention between the following conflicting foreign policy approaches: pro-western liberal, great power balancer, and nationalism in various forms of Russian ethnocentrism, pan-Slavism, regional hegemony and neo-imperialism. This research was conducted within the Constructivism approach in which foreign policy is influenced by internal process and Conflict and cooperation between different socio-cultural orientations.