تاثير جهاني شدن بر خاص‌ گرايي‌ هاي قومي در خاورميانه (مطالعه موردي: تركيه، عراق و سوريه)

THE IMPACT OF GLOBALIZATION ON ETHNIC PARTICULARISM IN THE MIDDLE EAST (CASE STUDY: TURKEY, IRAQ AND SYRIA)

جهاني­ شدن به‌ مثابه دگرگوني در سازمان فضايي و روابط فرهنگي و اقتصادي، و با فرايندهاي دراز دامن سياسي و اقتصادي با نوعي از جاكندگي مترتب بر خود، آثار شايان توجهي در مناطق جهان به‌ ويژه خاورميانه به‌ جاي گذاشته است. هدف از اين پژوهش پاسخ به اين پرسش اصلي است كه جهاني­ شدن چگونه موجب تقويت و تعميق خاص­ گرايي­ هاي قومي در منطقه آشوب‌ زده خاورميانه شده است؟ بر اساس يافته ­هاي اين پژوهش، پاسخ اين پرسش در سه بخش: 1. تضعيف حاكميت‌ هاي ملي؛ 2. تشديد تنش­ هاي سياسي و قومي؛ و 3. هژموني فرهنگي –خاص­ گرايي فرهنگي دسته‌ بندي شده است. اين مقاله از چارچوب نظري «خاص­ گرايي قومي» بهره برده و به روش توصيفي تحليلي با سويه انتقادي به نگارش درآمده و روش گردآوري مطالب استفاده از منابع كتابخانه­ اي، مقالات و سايت­ هاي اينترنتي است.

Globalization as a transformation in the spatial organization as well as cultural and economic relations, along with political and economic processes with some kind of removable connection has had considerable effects in the regions of the world especially the Middle East. The aim of this study is to answer this main question: How did globalization Strengthen and deepen the ethnic and religious particularism in the troubled region of the Middle East? According to the study, the answer is classified in three categories: 1. undermining national sovereignty. 2. Intensification of political and ethnic conflict and 3. cultural hegemony- cultural specific. This article used the theoretical framework of Roland Robertson and Giddens as "local universe". Moreover, descriptive and analytical method with critical strains is used. Also, compilation method using library resources, articles and internet sites was employed.