عدالت بين‌ نسلي در استفاده از ذخاير طبيعي از نگاه آيات و روايات

Inter Generational Justice in the Use of Natural Resources in the Verses of the Quran and Sacred Traditions

ذخاير طبيعي توسط خداوند براي استفاده انسان در عالم طبيعت به وديعه گذاشته شده است. اين منابع به ميزان بسيار محدودي در اختيار ما هستند و با استفاده كردن به اتمام مي‌ رسند. سوال پيش رو اين است كه نسل‌ هاي بعد از ما چه نسبتي با اين منابع دارند؟ از منظرهاي مختلفي مي‌ توان به اين پرسش پاسخ داد، ما در اين مقاله قصد داريم با مراجعه به منابع احكام به پاسخ اين سوال بپردازيم. اين منابع استفاده از ذخاير طبيعي را حق مسلم همه انسان‌ ها مي‌ داند و عدالت اقتضا مي‌ كند كه حق نسل‌ هاي آتي نسبت به اين ذخاير به رسميت شناخته شود. راه حل منصفانه‌ اي كه به نظر مي‌ رسد اين است كه نسل حاضر در استفاده از منابع زياده‌ روي نكنند و در قبال استفاده از اين منابع، سرمايه‌ هايي از نوع ديگر ايجاد كنند تا در اختيار نسل‌ هاي بعدي قرار گيرد.

Natural resources has bestowed upon humans by God. However, these natural resources given to humans to take advantage of are limited and scarce. Moreover, these resources are perishable, and high rate of usage has reduced their amount in the recent years. This has raised concerns about the future generation share of the natural resources and their environmental benefits. While there are different ways to look at this problem, we discuss it from the religious point of view on how religion looks at this problem. Religious resources (the Quran, Hadiths, reasons) highlight the definite right of all humans in taking advantage of natural resource. Justice implies the recognition of the future generation’s right in using of these resources. It is suggested that the optimal solution to the above concern is to transfer benefits of natural resources to the next generation through replacing old resources with new ones. In addition, the efficient use of resources and prevention of wasting them are highly recommended.