كار و فناوري: تجربه زيسته معلمان

Work and Technology: Teacher's Lived Experiences

هدف پژوهش حاضر شناسايي و تبيين تجارب زيسته معلمان از اجراي برنامه درسي كار و فناوري دوره اول متوسطه است. رويكرد اين پژوهش كيفي از نوع پديدارشناسي است. جامعه پژوهش، معلمان دوره اول متوسطه شهر كرج كه از طريق نمونه گيري هدفمند ملاك محور، تعداد 15 نفر از معلمان تا رسيدن به اشباع داده ها، از طريق مصاحبه نيمه ـساختارمند در پژوهش شركت داده شدند. يافته ها حاكي از آن است كه معلمان درك سطحي نسبت به برنامه درسي كار و فناوري دارند. همچنين غفلت مسئولين از دانش عملي معلمان، نبود راهبردي مناسب براي ارزشيابي سبب بي انگيزگي معلمان اين برنامه درسي و كناره گيري تعدادي از آن ها از گستره آموزشي شده است. بهبود نگرش معلمان نسبت به برنامه درسي جديد كار و فناوري با ارائه آموزش هاي مناسب ضمن خدمت، ايجاد بستر مناسب براي تدريس و ارتباط مستمر با مسئولين امكان پذير خواهد بود و سطح آگاهي مديران و والدين نسبت به اهميت برنامه درسي جديد كار و فناوري نياز به بازنگري دارد.

The aim of study was to explore teachers’ lived experiences about implementing work and technology curriculum. Phenomenology research was used. Fifteen participants were selected through purposeful sampling. They were teachers of the seventh and eighth grades of lower secondary schools in Karaj. Data colledted through semi structured interviews and tape recordings. The results show Officials’ ignorance of the teacher’s practical knowledge, lack of the appropriate strategy for evaluation, a limited time frame and inadequate equipment that make teachers less motivated and for some of them a withdrawal from training programs. Improving teachers' attitudes towards new curriculum will be possible, considering professional and continual training service, providing an appropriate teaching context, exchange of experiences among teachers and ongoing teachers relationship with officials. Research findings indicate that administrators and parent’s knowledge in the new curriculum need for revision and culture promotion through increased knowledge and using the curriculum in student’s life activities