چالش ها و فرصت هاي همگرايي منطقه اي اكو از منظر تئوري كاركردگرايي

(Challenges and Opportunities of ECO Regional Integration: A Functionalist Appraoch (Text in Persian

همگرايي منطقه اي فرايندي است كه به صورت تدريجي شكل مي گيرد و به تشريح اين امر توجه دارد كه چگونه و چرا دولت ها از داشتن حاكميت كامل دست مي كشند و روش هاي جديدي را براي رفع اختلاف هاي ميان خود به كار مي برند. سازمان اكو از زمان تاسيس نتوانسته است موفقيت شاياني به دست آورد. پژوهش حاضر بر محور اين پرسش شكل مي گيرد كه چه عاملي بيشترين نقش را در عدم همگرايي منطقه اي در سازمان اكو داشته است؟و در پاسخ به اين سوال اين فرضيه مطرح شد كه به نظر مي رسد ناديده گرفتن كاركردهاي فضايي و جغرافيايي در ايجاد همگرايي مهم ترين عامل عدم همگرايي منطقه اي در سازمان اكو بوده است. ازاين رو پژوهش حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي و به شيوه اي اسنادي به بررسي چالش ها و فرصت هاي همگرايي كشورهاي عضو اكو پرداخته است. نتايج تحقيق نشان دهنده تاثير منفي چالش هاي جغرافيايي بر مناسبات سياسي، اقتصادي و فرهنگي در همكاري و همگرايي اعضاي اكو و همچنين مغفول ماندن فرصت هاي جغرافيايي در فرايند همگرايي است.

Regional integration is a process that gradually takes shape and shows how and why states hands off full sovereignty and at the same time achieve new ways to resolve disputes among themselves. In this Framework، since ECO has not been able to gain a notable success، the paper seeks to explain this situation. It can be claimed that Absence of geographical and spatial functions shaping integration is the most important factor in the lack of regional integration in ECO. Using the descriptive-analytical method and functionalist theory this study is going to examine the challenges and opportunities of integration among ECO members. The results indicate the negative impact of the geographical challenges and their adverse role in political، economic and cultural processes shaping cooperation and integration in Member States and disregard for the geographical opportunities in the integration process.