تاثير تامين مالي داخلي بر بهره وري بنگاه ها: شواهد تجربي از صنعت خودرو در ايران

Internal Finance and Firms Productivity: Evidence from Iranian Automotive Industry

در پژوهش حاضر تاثير منابع مالي داخلي بر بهره وري كل عوامل توليد بنگاه ها در چارچوب تئوري نمايندگي مورد بررسي قرار مي گيرد. براي اين منظور از داده هاي تابلويي 26 شركت فعال در صنعت خودرو و ساخت قطعات بورس اوراق بهادار تهران طي دوره زماني 1379-1392 استفاده شد. ابتدا با استفاده از روش لوينسون و پترين (2003) بهره وري كل عوامل توليد برآورد شده و سپس با استفاده از روش گشتاورهاي تعميم يافته (GMM) تاثير جريان نقدي داخلي بر بهره وري كل عوامل توليد شركت ها مورد آزمون قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان مي دهند كه دسترسي به منابع مالي داخلي به طور منفي و قوياً معني دار بهره وري كل عوامل توليد صنعت خودرو را تحت تاثير قرار مي دهد. همچنين تامين مالي از طريق ابزارهاي بدهي تاثير مثبت و درجه دوم بر بهره وري كل عوامل توليد صنعت خودرو داشته است. با عنايت به يافته هاي پژوهش، دلايل و شواهد تجربي حاكي از تاييد فرضيه تاثير منفي جريان نقدي بر بهره وري به دليل وجود هزينه هاي نمايندگي مي باشد

This paper by relying on the agency theory surveys the impacts of internal finance on firms’ productivity, using a panel of 26 Iranian firms in automotive industry over the period 2000-2014. We first obtained a measure of firm-level TFP, using the Levinsohn and Petrin (2003) method and then by GMM estimators, the effects of internal finance on TFP analyzed. We find that the availability of internal finance has negative and significant effect and debt finance has positive and quadratic effect on firms’ TFP. So, these results prove the hypothesis that cash flows have negative impact on TFP because of agency costs.