تحليل شيوه پسامدرني روايت زنان در مجموعه داستان «بماند...»

بهناز علي پور گسكري در مجموعه داستان بماند... به گونه اي هدفمند و تعمدي، از امكانات پسامدرني در عنوان و محتوا و شيوه روايت بهره جسته است. مولفه هاي پسامدرني نظير ساختار بازگشتي، اتصال كوتاه، چهارچوب سازي و چهارچوب شكني، آشفتگي و عدم انسجام متن، تناقض و عدم قطعيت، در متن داستان ها به كار رفته است، اما كاربرد «ساختار بازگشتي» بيشتر قابل توجه است. ساختار بازگشتي با ايجاد چند سطح مختلف روايتي يا جهان داستاني، علاوه بر برجسته سازي محتواي وجودشناختي اين داستان ها، با برجسته سازي چهارچوب داستاني، ساختگي بودن آن ها را نشان مي دهد. نويسنده با استفاده از اين جهان ها، مسائل زنان را بيان مي كند. نويسنده در دو داستان به شيوه اي كاملا متفاوت عمل كرده است؛ در «بادهايي كه از هندوكُش مي وزند» با تكنيك بيان خواب و خواب گويي، در كنار جهان شبه واقعي داستان، جهاني خيالي خلق مي كند. او در «زني از جنس مس» حضور خود را در داستان نشان مي دهد و با اشاره مسقيم بر امر نوشتن، اقتدار خويش و ساختگي بودن داستان را به نمايش مي گذارد. استفاده نويسنده از امكانات پسامدرني براي ارائه مسائل و مشكلات زنان در جامعه امروزي، بيانگر آن است كه پسامدرن در نظر نويسنده، وراي يك روش يا مكتب فكري، در حكم ابزار روايتگري است.