اندازه گيري شاخصهاي نوع اول و دوم عدم تطبيق مهارت در ايران

Measuring indicators of first and second type of Skill Mismatch in Iran

عدم تطبيق مهارت اصطلاح فراگيري است كه به انواع مختلف نبود تعادل بين ارائه مهارت و نياز به مهارت در بازار كار اشاره دارد. در اين مقاله شاخصهاي نوع اول و دوم عدم تطبيق مهارت (KILM 15a، KILM 15b) كه در سال 2014 در شمار شاخصهاي كليدي بازار كار قرار گرفته اند، محاسبه شد. روش پژوهش رويكرد سازمان بين المللي كار بود. به منظور محاسبه شاخص از داده هاي موجود در طرح آمارگيري نيروي كار از بهار سال 1384 تا بهار سال 1391 استفاده شد. بنا بر نتايج تحقيق، زنان و جوانان نسبت به بزرگسالان بيشتر در معرض عدم تطبيق نوع اول قرار دارند. همچنين براي تمام گروهها به تفكيك سن و جنسيت آموزش كمتر از اندازه كاهش يافته است، در حالي كه آموزش بيش از اندازه به ويژه براي جوانان (افراد 15 تا 29 ساله) طي دوره مورد بررسي روند افزايشي را نشان مي دهد.

Skills Mismatch is an encompassing term which refers to various types of imbalances between skills offered and skills needed in the labor market. In this article, indicators of primary and secondary Skills Mismatch (KILM 15a, KILM 15b) that in 2014 were considered the key indicators of Labor Market are calculated. The research method used in this article was the same approach used by the International Labor Market. For the purpose of calculating existing index information in the Labor Force Survey during 2006:Q1 to 2013:Q1 were used. According to the research results, women and young people are more vulnerable than adults in the first type mismatch. Moreover, for all groups' education was decreased by age and gender during the period under review, whereas over education showed an excessive increase, especially for individuals aged 15-29.