پديدارشناسي عاطفه در ادبيات داستاني مقاومت با نگاهي بر رمان پل معلق

در اين مقاله، رمان پل معلق نوشته محمدرضا بايرامي با رويكرد عاطفي، تحليل پديدارشناختي شده‌ است. داستان‌ هاي مقاومت از بسترهاي مناسب براي بازنمايي كاركردهاي عناصر غنايي به‌ عنوان هنري‌ ترين شكل بروز عواطف انساني است؛ بنابراين، مي‌ توان با بررسي عواطف از نظر پديدارشناسي، ماهيت و ويژگي‌‌ هاي احساسات انساني و جايگاه و ارتباط آن را با رويداد‌ها و تجارب عاطفي شناخت و از رمان و عناصر غنايي آن، واكاوي زيربنايي و هستي‌ شناختي به دست داد. روش تحقيق، مبتني بر توصيف معناشناختي رفتار‌ها و عواطف بر اساس روي‌آورد و محتواي آن‌ هاست كه عناصر هر يك از فرايند‌ها، استخراج شده و جايگاه آن‌ ها در تقويم معنا، تحليل و دسته‌ بندي شده‌ است. عواطف در رما‌ن، در پس بنيان‌‌ هاي شناختي و نگرشي شخصيت‌ ها، از دو ديدگاه پديدارشناسي كلاسيك و نو تحليل شده‌ است؛ نخست با واكاوي محتوا و انگيزه‌‌‌ هاي كنش‌ ها و تجارب زيسته، تشابهات و افتراقات فكري و احساسي آن‌ ها در قالب سوبژكتيويته و شخصي، و انترسوبژكتيويته و همدلانه به دست آمده، و دوم با استفاده از مباني پديدارشناسي نو ـ كه بنياد علمي‌ تري نسبت به عواطف دارد ـ به شيوه‌‌‌ هاي بيان احساسات از نظر انعكاس حالت‌‌ هاي تأثري و نقش آن در ايجاد فضا‌‌هاي عاطفي در رمان و تأثير بر مخاطب، پرداخته شده‌ است.