اعتباريابي و پايايي سنجي مقياس سنجش هوشياري كارآفرينانه در ميان دانش ‏آموختگان شركت هاي تجاري كشاورزي استان كرمان

Examining Validity and Reliability of Entrepreneurial Alertness Scale among Agricultural Graduates in Agricultural Commercial Companies in Kerman Province

مفهوم هوشياري كارآفرينانه به عنوان مفهومي اساسي در تئوري فرصت گرايي كارآفريني مطرح است. ليكن آنچه تا به امروز، به ويژه در ايران، كمتر بدان پرداخته شده ارائه مقياسي براي اندازه‏ گيري آن است. از اين رو، تحقيق علي- ارتباطي حاضر با هدف اعتباريابي اين ابزار انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش دانش آموختگان شركت‏ هاي تجاري كشاورزي در جنوب استان كرمان به تعداد 346 تن بود كه با استفاده از فرمول كوكران 132 نفر انتخاب و به روش انتساب متناسب نمونه‏ گيري شدند. ابزار تحقيق پرسشنامه اي استاندارد در مقياس ليكرت بود. بررسي روايي تشخيصي ابزار و پايايي تركيبي آن نشان از پايايي و روايي پرسشنامه داشت. روش غالب آماري تحليل عاملي تاييدي مرتبه دوم بود كه مشخص كرد مفهوم هوشياري كارآفرينانه از سه بعد پويش، رابطه و قضاوت تشكيل شده و فرضيه تك بعدي بودن آن مورد تاييد قرار نگرفت. همچنين، مشخص شد كه بعد رابطه و برقراري پيوند در مقايسه با دو بعد ديگر نقش بيشتري در اين بين ايفا مي‏ كند. نتيجه كلي اين تحقيق حاكي از آن بود كه مفهوم فرصت گرايي در كارآفريني در ميان كارآفرينان ايراني مطرح بوده و اين مفهوم ماهيتا ذاتي و اكتسابي است.

Although the notion of entrepreneurial alertness is considered as a basic concept in entrepreneurial opportunism theory, providing a scale for measuring it has been addressed less specifically in Iran. Thus, this casual- effect study conducted for validating this instrument. The statistical population of the study was consisted of agricultural graduates working in commercial agricultural companies in South of Kerman province (N= 346) among which 132 people were chosen according to Cochran formula and proportional sampling method. A Likert- type standard questionnaire was the study instrument. The examination of divergent validity of instrument revealed its reliability and validity. The main statistical method was second order confirmatory factor analysis that showed that entrepreneurial alertness is consisted of three dimensions i.e. scanning and search, association and connection and evaluation and judgment and the hypothesis of uni-dimensionality was not supported. Furthermore, results revealed that association and connection dimension has more contribution in comparison with two other dimensions. In total, the results showed that opportunism in entrepreneurship as outlined by Kirzner, existed among Iranian entrepreneurs and this notion is essentially both intrinsic and acquisitive.