نقش سيد بن طاووس (م664ق) در رشد فرهنگي و اجتماعي شيعيان

The Role of Seyed e- Tavoos- 664 after Hijrah- Regarding the Cultural and Social Advancement of Shiites

شيعيان در سده هفتم هجري به رشد فرهنگي و اجتماعي قابل توجهي، به ويژه در شهر بغداد، دست يافتند. بي‌ترديد رضي‌الدين علي بن موسي بن طاووس (589ـ664ق) در اين پويايي و رشد سهمي مؤثر داشت. اين مقاله با روش وصفي ـ تحليلي بر آن است، پس از مروري بر وضعيت شيعيان در قرن هفتم و نيز شخصيت سيد بن طاووس، نقش او را در اين زمينه بررسي كند. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه سيد بن طاووس با تدوين و نشر كتاب در موضوعات مختلف، رواج دادن مقتل و منقبت‌خوانيِ اهل بيت:، بر پا كردن مجالس مناظره با پيروان ساير فِرَق اسلامي، ترويج انديشه مهدويت و نزديكي ظهور منجي، همكاري با ايلخان مغول در چارچوب يك نظريه سياسي ديني و سرانجام تدوين ادعيه و رواج دادن فرهنگ دعا، در رشد فرهنگي و اجتماعي شيعيان در اين دوره نقش داشته است

Shiites were considerably developed both culturally and socially, particularly in Bagdad., Raziuddin Ali Ibn e- Musa Ibn e- Tavoos, 589- 664 After Hijrah, was definitely of a great role in this advancement. Through the descriptive- analytical method, this writing is to investigate the role of him in this regard and to review the Shiites’ status during the seventh century as well as the disposition of Seyed Ibn e- Tavoos. The findings of research demonstrates that Seyed Ibn e- Tavoos has been of significant role in regard with the cultural and social development of Shiites within this era by compiling book on diverse issues, propagating martyrdom as well as stating the virtues of prophet’s household, holding the meetings of debate with the followers of other Islamic sects, propagating Mahdaviat- Mahhdiism and approaching of Imam Mahdi reappearance, cooperating with Mongolian Ilkhanids with respect to the political-religious assumption and finally collecting supplications and propagating the culture of supplication