تحليل نظريۀ ذهن بسط يافته و لوازم آن

The Analysis Of Extended Mind And Its Implications

نظريۀ ذهن بسط يافته را در سال 1998 اندي كلارك و ديويد چالمرز، با تكيه بر مباني جديدي در فلسفۀ ذهن معاصر، مطرح كردند. متفكران اين نظريه، با حفظ اصول ساختارگرايانه، از برون‌گرايي در محتوا به برون‌گرايي فعال منتقل مي‌شوند. كاركردگرايي، اصل يكپارچگي علّي (سيستم يكپارچه)، اصل برابري و برون‌گرايي فعال مؤلفه‌هاي اصلي اين نظريه هستند. در اين نظريه بسط يافتگي ذهن بر پايۀ بسط يافتگي شناخت اثبات مي‌شود. پذيرش يكپارچگي زبان و ذهن، بازتعريف نقش حافظه از بازنمايي به نقش خلاقانه، ارائۀ مفهوم معرفت‌شناسي بسط يافته، پذيرش يكپارچگي ذهن با برخي ابزارهاي الكترونيكي، پذيرش يكپارچگي عناصر فرهنگي با ذهن و پذيرش شناخت جمعي، ازجمله نظريات ارائه‌شده در پي تأثير از نظريۀ ذهن بسط‌ يافته هستند. اين مقاله، با روشي تحليلي، ابعاد مختلف اين نظريه و لوازم آن را توضيح داده است.

The theory of Extended Mind (EM), which is based on new foundations in philosophy of mind, is proposed by Andy Crack and David Chalmers in 1998. They, with respect to functionalism, move from externalism in content to active externalism. Functionalism, coupling system (causal coupling system), parity principle and active externalism are the fundamental elements of the theory. Extended mind is concluded from the extended cognition. The coupling between mind and language, redefinition of memory from the mere reading of the information to creative role, extended epistemology, the coupling system between mind and technology, coupling between cultural elements and mind, and group cognition are such theories rooted in Extended Mind. The following article analytically explains the EM’s various dimensions and its consequences.