ارتباط نفس و بدن از ديدگاه ابن ميمون و اسپينوزا

The Relationship of Soul and Body from the Perspectives of Maimonides and Spinoza

در تفكر يهودي آدمي موجودي است مركّب از نفس و بدن. موسي‌بن ميمون معتقد است نفس از دو نوع عقل متمايز با نام‌هاي «نشامه» (بخش جسماني نفس) و «نفش يا روخ» (بخش غيرجسماني نفس) تشكيل يافته است. وي در تبيين رابطۀ نشامه با بدن، ديدگاه ارسطويي دارد و به اتحاد جوهري آن دو-از نوع اتحاد ماده و صورت- معتقد است و در تبيين رابطۀ نفش با بدن، ديدگاه ‌سينايي داشته، رابطۀ ميان آن دو را رابطۀ ابزاري مي‌داند كه در آن بدن ابزاري است براي رسيدن عقل بالقوه به فعليت و كسب شايستگي افاضۀ عقل اكتسابي ازطريق عقل مفارق. اسپينوزا نيز به تركيب موجودات از روح و جسم معتقد است ولي مباينتي بين آن دو قائل نيست؛ چون از نظر وي روح و جسم به دو جنبۀ مختلف حقيقت واحد اشاره دارند كه باطن آن روح و ظاهر آن جسم است. هر دو فيلسوف يهودي، تمايز جوهري نفس و بدن را رد كرده اند؛ ولي در تبيين رابطۀ آن دو، ابن ميمون معتقد به تأثير و تأثر متقابل نفس و بدن است؛ درحالي‌كه اسپينوزا رابطۀ ميان آن دو را همانند ارتباط تصورات با ذهن مي‌داند.

In Jewish thought, man is composed of body and soul. Influenced by earlier scholars, Aristotle and Avicenna in particular, Maimonides believes that not only humans, but all creatures in the material world (including animals, plants, minerals, spheres and stars) have two distinct dimensions and are composed of matter and form. However, from Spinoza's view there is no separation or inconsistency between body and soul. These two perspectives are the two different aspects of a single reality: the inner aspect is the soul and the appearance is body; this is to say that every being is composed of spirit and flesh. Both Jewish philosophers have rejected the substantial distinction of soul and body. But in explaining the relationship between the two, Maimonides believes in the mutual effect between body and soul; while Spinoza regards the relationship between the body and the soul to be like the relationship between the mind and ideas.