جويس در برابر جويس: زمان و زمان گريزي در اوليس

زمان از منظر رمان مدرن ايرلندي ماحصل برداشت ذهني سيال از تاريخ، فرهنگ و سياست ايرلند است. پيش و همچنين پس از استقلال ايرلند، رمان ايرلندي زمان را نه تنها منحني انگاشت ه و سعي در ارايه تعريفي درونگرا و برخواسته از درون مل ت دارد بلكه آن را ظرفي قابل تغيير و مبتني بر برداشت هاي فردي معرفي مي نمايد. بر اين اساس، رمان مدرن ايرلند ي اغلب بيانگر شكل پذيري پراكند ۀ قهرمان داستان است كه براي نيل به آرمان هاي مذكور حلقه هاي زماني فرد محور ايجاد كرده و از تحريف محور زمان دريغ ندارد. نتيجۀ اين كنش ها و واكنش ها، قهرماني است كه نه تنها تعريفي يرمعمول از زمان دارد بلكه زمان را در پس حوادث و يا خاطرات رخدادها جسته و به همين دليل تاريخ ملي تحميلي را نفي مي نمايد. در اين مقاله، با رجوع به اوليس (1922) اثر جيمز جويس، مفهوم زمان به مثابه عنصر اصلي تكامل قهرمان بررسي مي شود. در اين راستا، از مفاهيم زمان در نظرات مارتين هايدگر ، هنري برگسون و همچنين فيلسوف متاخر آلن باديو بهر ه خواهيم جست. براي درك مفهوم زمان در رمان جويس آن را از منظر ي سياسي- اجتماعي نيز مورد بررسي قرار خواهيم داد تا خوانشي اجتماعي و ملموس از مفهوم فلسفي زمان در ايرلند و ادبيات آن، به گونه اي كه در آثار مدرنيستي و به ويژ ه جويس مشهود است، حاصل شود.