بررسي تاثير كوتاه مدت وبلندمدت نابرابري توزيع درآمد بر كيفيت محيط زيست ايران با استفاده از رويكرد ه مجمعي باير و هانك

هدف اصلي مطالعه حاضر بررسي اثر نابرابري توزيع درآمد بر كيفيت محيط زيست در اقتصاد ايران طي دوره زماني 1392- 1346است. براي اين منظور با استفاده از روش باير و هانك(2013) به بررسي هم‌جمعي بين متغير آلودگي محيط زيست و متغيرهاي درآمد سرانه، ضريب جيني و مصرف انرژي پرداخته شده است. نتايج برآورد الگوي خود توضيح با وقفه‌هاي گسترده(ARDL) بيانگر آن است كه در كوتاه‌مدتوبلندمدترشداقتصادي تاثيري منفي بر كيفيت محيط زيست دارد. هرچند بهبود توزيع درآمد داراي تاثير مثبتي بر كيفيت محيط زيست است، اما افزايش مصرف انرژي موجب بدتر شدن كيفيت محيط زيست مي‌شود. براين اساس، اجراي سياست‌هاي بهبود توزيع درآمد در كنار بازنگري سياست‌هاي بخش انرژي و استفاده از تكنولوژي‌هاي كمتر آلاينده، مي‌تواند به عنوان يكي از ابزارهاي دستيابي به اهداف بلندمدت توسعه مورد توجه برنامه‌ريزان اقتصادي قرار گيرد.

The main objective of this study is investigation the impact of income inequality on quality of environment in Iran in the long-run and short-run. For this purpose, using annual data during the period 1967-2013 and Bayer-Hanck Cointegration approach to examine the impact of income inequality on environmental quality in Iran. The short-run and long-run effects of income inequality, economic growth and energy consumption on CO2emission in the Iran are examined with using the autoregressive distributed lag (ARDL) approach. The results show that more equitable distribution of income cause better environmental quality in the short-run and long-run. It is also the short-run and long run, economic growth has a beneficial effect on environmental quality, whereas energy consumption has a detrimental effect on the environment. Therefore, applying the income distribution improvement policies aside to revise energy sector policies and using the cleaner technologies can be used by policy makers as an instrument for long run development targets.