مطالعه تطبيقي الگوريتم اجتماع مورچگان و ژنتيك در مسيريابي بهينه (مطالعه موردي: شهر پارس آباد و حومه)

همواره در طول تاريخ، مساله امدادرساني و سرعت عمل آن از اهميت بسياري برخوردار بوده است، بويژه در دوره اخير كه با پيشرفت فراوان علم پزشكي، كمينه‌سازي زمان امدادرساني نيز ضرورتي بيش‌ازپيش يافته است. به اين منظور، استفاده از هوش مصنوعي و اصطلاح الگوريتم‌هاي مسيريابي نوين، و بومي‌ سازي آن در بخش شهري با توجه به وسعت و گستردگي شهرها مي‌تواند در ساماندهي مديريت شهري و امدادرساني، كارآمد باشد. بنابراين هدف اين تحقيق استفاده كاربردي و تطبيقي از دو نوع الگوريتم فرا ابتكاري يعني الگوريتم اجتماع مورچه‌ ها و الگوريتم ژنتيك به‌ منظور مسيريابي بهينه و كمينه‌سازي مسافت طي شده است. روش تحقيق نيز توصيفي- تحليلي و با اهداف كاربردي است، در اين تحقيق مطالعه موردي بر روي بيش از 29 نقطه شهري و روستايي به مركزيت شهر پارس‌ آباد در محيط متلب (MATLAB) انجام‌گرفته و در محيط GIS نمايش داده‌شده است. مدل ارائه‌شده در اين مقاله، علاوه بر مسأله موردبررسي مي‌تواند به‌ منظور مسيريابي بهينه توزيع كالاهاي اساسي به هنگام وقوع بحرآن هاي طبيعي و انساني، مسئله ترافيك و غيره نيز مورداستفاده قرار گيرد. لازم به ذكر است كه در الگوريتم پيشنهادي براي انتخاب تصادفي همسايگي‌ها از روش انتخاب چرخ رولت استفاده‌شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه با توجه به وسعت كم منطقه موردمطالعه، زمان و كيفيت دستيابي به مسير بهينه در الگوريتم اجتماع مورچه در مقايسه با تئوري ژنتيك بازماني برابر با 23/0. ميلي‌ثانيه سريع‌تر محاسبه شد، درحالي‌كه اين زمان براي الگوريتم ژنتيك برابر با27/0 ميلي‌ثانيه بود. همچنين زمان رسيدن به محل حادثه توسط آمبولانس‌ها نيز با فرض حركت 30 مورچه، براي الگوريتم اجتماع مورچه‌ها و ژنتيك به ترتيب 19 دقيقه و 45 ثانيه و 22 دقيقه و 12 ثانيه محاسبه شد. در پايان نيز پيشنهاد‌هايي به‌ منظور بهبود و ارتقا هر چه بيشتر امر امدادرساني و كمينه سازي زمان حركت آنها ارابه مي‌شود