مديريت خلاقيت در سازمان هاي رسانه اي

خلاقيت منبعي ارزشمند در صنايع رسانه اي محسوب مي شود. هيچ رسانه اي بدون به كارگيري سطح مشخصي از خلاقيت در توليدهاي خود نمي تواند موفق شود. براي دستيابي به اين سطح از خلاقيت، سازمان هاي رسانه اي بايد به مديريت خلاقيت در سازمان هاي خود بپردازند. مقاله حاضر نشان مي دهد كه تنش اصلي مديريت خلاقيت در سازمان هاي رسانه اي ميان مديريت رايج (مديريت ازديدگاه نئووبري يا مديريت عقلانيت گرا و ابزاري) و خلاقيت برانگيخته شده ذاتي است. در ادامه مقاله بيان مي شود كه چگونه مي توان اين تنش را به كمك الگوي اصلاح شده اي كه نخستين بار توسط آمابيل ارائه شده، مديريت كرد. اين الگو مي تواند براي توصيف، تحليل و ارزيابي سه مولفه كليدي موثر در مديريت خلاقيت يعني مهارت هاي زمينه اي، مهارت هاي تفكر خلاق و انگيزش دروني مفيد باشد. همچنين اين مقاله بحث خواهد كرد كه چگونه نسخه اصلاح شده الگوي آمابيل مي تواند براي تحليل و تشريح موفقيت رويكردهايي خاص در مديريت خلاقيت (به صورت خاص در مطالعه مورد بي بي سي) موفق باشد. سپس به اين موضوع مي پردازد كه پژوهش هاي آينده در زمينه مديريت رسانه چگونه مي توانند با بيان توصيفاتي واضح تر و مفصل تر از گستره وسيعي از مهارت هاي ويژه زمينه اي در رسانه، به درك درستي از مديريت خلاقيت در سازمان هاي رسانه اي دست يابند؛ و با مطالعه چگونگي تعامل اين مهارت ها با مهارت هاي تفكر خلاق و انگيزش دروني، راه را براي پرورش خلاقيت در اين سازمان ها هموار سازند.