مطالعۀ تطبيقي حدود تبليغات تجاري خطاب به كودكان در تلويزيون

A Comparative Study on the Limits of TV Commercial Advertising aimed at Children

در دنياي امروز كه وسائل ارتباط جمعي گوناگون آن را احاطه كرده‌ است، كودكان روزانه در معرض سيل عظيمي از تبليغات تجاري مستقيم و غيرمستقيم قرار دارند. ازآنجا كه كودكانْ فاقد قدرت تشخيص كافي، تلقين‌پذير و بر خريد خانواده‌ها تا حد زيادي تأثيرگذارند، توليدكنندگان كالاها و خدمات در صدد سوء‌استفاده از اين ويژگي‌ها برآمده، آن‌ها را مخاطب تبليغات خود قرار مي‌دهند. اين امر انتقادات زيادي را در خصوص كميت و كيفيت اين تبليغات در جوامع مختلف برانگيخته است؛ از‌اين‌رو، در بسياري از كشورها براي حمايت از كودكان در برابر تبليغات تجاري تلويزيوني، قواعد و مقرراتي وضع شده است. اين مقاله با نگاهي تطبيقي، مقررات كشورهاي مختلف در اين زمينه را بررسي كرده، نشان مي‌دهد در بيشتر كشورها دو دسته قواعد در اين خصوص وجود دارد؛ قواعد ناظر بر شكل و كميت تبليغات، و قواعد ناظر بر محتوا يا كيفيت تبليغات. در اين مقاله، وضعيت اين قواعد در كشورهاي توسعه‌يافته و نظام حقوقي ايران مطالعۀ تطبيقي شده است.

Television advertising to children is a sensitive issue because children are easily influenced and like to experiment new things. Children view large amounts of commercial material. Considerable evidence indicates that children have difficulty distinguishing a commercial from the program that they are watching. There are some specific and real harms that advertising can inflict upon children. The proliferation of products, advertising, promotions and media targeted children are of concern to lawmakers, the industry and the public. Many countries sought to restrict advertising for children to reduce the increasing commercial pressure on children. Children's advertising is under attack because it is perceived as “making kids want what they do not need” and this puts pressure on parents to respond to those needs. More recently, advertising is accused of being a factor of children's obesity. This article, comparatively, studies justifications and methods of restricting television advertising to children and classifies the limits to content-based and non-content-based.