معيار تعيين نفقه ي زوجه در فقه اماميه و حقوق مدني

Criterion for alimony in jurisprudence of Shiite and civil code of Iran

يكي از مهم ترين مسائل در حوزه ي حقوق خانواده اين است كه نفقه ي زوجه بر اساس چه معياري تامين شود. در اين باره در بين فقهاي اماميه ديدگاه يكساني وجود ندارد به طور مثال برخي در تمامي نيازهاي معيشتي متعارف شان اجتماعي شوهر را مدنظر قرار داده اند در حالي كه اكثريت فقهاي اماميه در مقدار متعارف طعام و خورش قائل به حال شخصي زوجه بوده اما در ساير نيازهاي معيشتي متعارف و جنس طعام و خورش شان اجتماعي زوجه را معتبر دانسته اند. در مقاله ي پيش رو اين نتيجه حاصل شد كه قانون گذار ايران در ماده ي 1107 ق.م اصلاحي 19/8/1381، ضمن آنكه به معيار اكثريت فقهاي اماميه تمايل نشان داده و مجموع آخرين شان اجتماعي شخص زوجه و خانواده پدر زن در قبل از نكاح را ملاك دانسته، از دو معيار نوعي و شخصي نيز براي شناسايي و تمايز گستره ي نفقه ي زوجه و مصاديق آن بهره گرفته است.

One of the important matters in family law is standard of determining the amount of alimony. There is no Consensus on this issue among the Shia scholars. For example, while some have considered canonical status of husband, the majority of Shiite jurists believed to personal status of wife in relation to amount of food and to social status of wife about other needs and quality of it. In this paper, It was concluded that legislator in article 1107 of civil code amended in 2002/11/10 has shown willingness to the majority opinion of last social status wife and father in law’s family in the before of marriage. Hereof, both subjective and objective standard has been used to identify and distinguish the territory and application of alimony.