مدل سازي مطلوبيت زيستگاه دلفين ها در محدوده آب هاي ساحلي دريايي مكران با استفاده از مدل حداكثر آنتروپي (MaxEnt)

Modeling Habitat Suitability of the Dolphins Using MaxEnt in Makran Sea, South of Iran

سواحل درياي مكران در جنوب ايران يكي از مناطقي با تنوع زيستي است كه داراي زيستگاه هاي دريايي مهم براي بسياري از پستانداران دريايي از جمله دلفين ها است. در اين مطالعه مدلسازي مطلوبيت زيستگاه براي دلفين ها در منطقه مكران( سواحل شمالي درياي عمان) با استفاده از مدل حداكثر آنتروپي(MaxEnt)انجام شد. بر اساس نتايج به دست آمده از مدل، متغيرهاي فاصله از ساحل و دماي سطحي آب به عنوان مهمترين پارامترها در شناسايي مناطق مطلوب از جمله خليج گواتر شناخته شدند. همچنين شاخص سطح زير منحني (AUC)معادل 84/. به دست آمد كه نشان دهنده دقت و كارايي بالاي مدل در شناسايي مطلوبترين مناطق پراكنش است. نتايج به دست آمده ميتواند به عنوان ابزاري كارآمد جهت برنامه ريزي حفاظتي بيشتر، از اين گونه هاي ارزشمند دريايي باشد.

The complexity and lack of information about marine ecosystems make a challenge with achieving to data about ecological niche for aquatic species. Spatial-Temporally knowledge on distribution of key species is an important component for systematic conservation planning. However، few efforts have been made to model the habitat of marine mammals in Iran so far. The Coast of Makran Sea in the South of Iran is a high biodiversity region that has a vital marine habitat for a lot of marine species. Dolphins are of the most important species in this region. In this paper، we presented predictive habitat modelling as a potential tool to support decisions for conservation planning. A maximum entropy algorithm (MaxEnt) was used to develop habitat models. As a result of the model، distance from coast and sea surface and temperature were the most important variables to identify the suitable area such as Gulf of Gwadar. The index of area under the curve (AUC) was equivalent to 84/0، indicating the high accuracy and efficiency of the model was to identify distribution areas. These results can be useful for conservation planning