ايران و دو جنبش در نيم قرن

كتاب ايران و دو جنبش در نيم قرن (مشروطه و نفت)، نوشته آقاي سهراب صلاحي استاديار گروه حقوق و علوم سياسي دانشگاه جامع امام حسين (ع) به عوامل ساختار حكومتي، اوضاع سياسي، وضعيت اجتماعي و وضعيت اقتصادي حاكم بر ايران در اواخر قاجار و استقرار و حكمراني عصر پهلوي پرداخته و ناآرامي ها و جنبش هاي برخاسته از اين شرايط را تبيين و مورد كندوكاو قرار مي دهد. به نوشته نويسنده، ايران در ميان كشورهاي ديگر جهان، تنها كشوري است كه در كمتر از سه ربع قرن، يعني هفتادوپنج سال (1979 ـ 1906) شاهد دو جنبش و يك انقلاب بزرگ بوده است. او جنبش مشروطه را در سال 1906 حركتي اصلاحي و ضداستبدادي مي داند كه براي تجديد قواي فرسوده شده سلاطين قاجار شكل گرفته است. جنبش ملي شدن صنعت نفت در سال 1329 هجري شمسي را نيز يك حركت اصلاحي اما ضداستعماري و براي قطع سلطه انگليس بر منابع و ذخاير نفت ايران دانسته و انقلاب اسلامي سال 1357 را انقلابي واقعي و ساقط كننده نظم سياسي موجود و استقرار يك نظم جديد مبتني بر آموزه هاي اسلامي به شمار مي آورد. هريك از دو جنبش را مي توان نقطه عطفي در تاريخ معاصر ايران و زمينه ساز انقلاب اسلامي كه سال ها بعد به وقوع پيوست دانست. آن طور كه پيداست و شواهد نشان مي دهد، كتاب برآمده از يك پژوهش است كه سوالات اصلي آن عبارت اند از: وقايع و جريان هاي بسترساز پيدايش دو جنبش مشروطه و نفت چه بوده و تاثير آن ها بر انقلاب اسلامي چه هست؟ چرا و به چه دليل پس از پيروزي هاي به دست آمده از اين دو جنبش راه سقوط را پيمودند؟ از اين سوالات اصلي چند سوال فرعي حاصل مي شود. روش پژوهش كتابخانه اي و با كمك گرفتن از روش فيش برداري اطلاعات از منابع دست اول و دوم بوده است.