اثر تلقيح قارچ هاي ميكوريزي بر رشد نونهال هاي محلب (Cerasus mahaleb (L.) Mill.) در شرايط گلخانه اي

قارچ هاي ميكوريز آربسكولار ازجمله ميكروارگانيسم هاي خاكزي هستند كه نقش مهمي در اكوسيستم هاي خشكي ايفا مي كنند. آنها قادرند با افزايش سطح جذب ريشه گياه، آب و عناصر معدني را در اختيار گياه قرار دهند و درنتيجه استقرار، رشد و زنده ماني گياه را بهبود بخشند. در پژوهش پيش رو تأثير قارچ هاي ميكوريزي G. hoi و G. mosseae ،Glomus intraradices بر شاخص رويشي نونهال هاي محلب (Cerasus mahaleb (L.) Mill.) در شرايط گلخانه اي بررسي شد. به منظور توليد نونهال محلب، بذرهاي آن از درختان مادري در منطقه چهارطاق اردل جمع آوري شد و پس از گذشت شش ماه، نونهال هاي ميكوريزي و شاهد ارزيابي شدند نتايج انداز هگيري كلنيزاسيون ريشه نشان داد كه قار چهايG. mosseae و G. intraradicesتوانسته اندببه به خوبي با نونهال محلب همزيستي برقرار كنند و اين قار چها اثر معني داري بر تمام شاخص هاي رويشي ب هجز طول ريشه اصلي داشت هاند و سبب افزايش رشد گياه شده اند؛ درحالي كه قارچ G. hoi بر شاخص هاي رويشي اثرگذار نبوده است و همزيستي ضعيفي را برقرار كرده است. درمجموع، در پژوهش پيش رو استفاده از G. mosseae و G. intraradicesمثبت ارزيابي شد، بنابراين مي توان تلقيح بذرهاي محلب با اين گونه هاي قارچي را به عنوان راهكاري مناسب و كاربردي براي افزايش رشد و استقرار نونهال هاي محلب به ويژه در عرصه هاي تخريب يافته زاگرس پيشنهاد داد.