تأثير مؤلفه‌هاي سرمايۀ اجتماعي و فرهنگي بر نگرش به فرزندآوري (مورد مطالعه: زوجين در آستانۀ ازدواج شهر تهران)

(The effect of socio-cultural capitals on attitudes towards childbearing (Case study: Tehranian couples going to marry

در پژوهش حاضر تأثير مؤلفه‌هاي سرماية اجتماعي و فرهنگي بر نگرش زوجين در آستانة ازدواج شهر تهران درمورد فرزندآوري بررسي مي‌شود. در اين پژوهش كه به روش پيمايش انجام‌ گرفته است، ۴۰۰ زوج در آستانة ازدواج مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي و درماني شهر تهران با استفاده از روش نمونه‌گيري چندمرحله‌اي طبقه‌اي انتخاب و با كمك ابزار پرسشنامه بررسي شدند. متغيرهاي مستقل استفاده‌شده براي تبيين نگرش زوجين در آستانة ازدواج درمورد فرزندآوري عبارت‌اند از: اعتماد اجتماعي، حمايت اجتماعي، مشاركت اجتماعي، شبكة روابط اجتماعي، شبكه‌هاي اجتماعي مجازي، مصرف محصولات فرهنگي، سرماية فرهنگي نهادي و سرماية فرهنگي تجسم‌يافته. تحليل مدل رگرسيوني نشان داد متغيرهاي بررسي‌شده حدود 16 درصد از تغييرات نگرش درمورد فرزندآوري را تبيين مي‌كنند. همچنين براساس تحليل مسير، در بين متغيرهاي مورد بررسي مهم‌ترين متغير اثرگذار بر نگرش درمورد فرزندآوري، متغير مشاركت اجتماعي با ضريب بتاي ۳۲۹/۰ بوده است و بعد از اين متغير، متغيرهاي شبكه‌هاي اجتماعي مجازي، سرماية فرهنگي نهادي و سرماية فرهنگي تجسم‌يافته به‌ترتيب بيشترين سهم را در نگرش زوجين شهر تهران درمورد فرزندآوري دارند. همچنين، متغير مصرف محصولات فرهنگي به‌عنوان يك متغير مياني اثرگذار بر متغير وابسته، بيشترين تأثيرپذيري را از ساير متغيرها داشته است.

In present research, the impact of social and cultural capitals’ components on the attitude of Tehranian couples going to marry will be studied. In this survey research, a sample of 400 Tehranian couples going to marry referring to health centers were selected by the method of multistage sampling, and were studied by means of questionnaire. The independent variables used to explain attitudes of couples going to marry toward childbearing include: social trust, social support, social participation, network of social relations, social media networks, consuming cultural products, institutional cultural capital, and embodied cultural capital. Regression analysis showed that studied variables explain about 16 percent of the changes in attitudes toward childbearing. Also, based on path analysis, among the studied variables, the most important determinant of attitudes toward childbearing is the variable of social participation variable with beta coefficient of 0.329, and after this variable, the variables of social media networks, institutional cultural capital and embodied cultural capital have the highest share in the attitudes of Tehranian couples toward childbearing in Tehran. Furthermore, the variable of consuming cultural products as a centric variable affecting the dependent variable is affected by the other variables.