رويكردهاي تاريخي و محتوايي محضرنويسي و متون استشهاد نامه اي

The Historical and Content Approaches to Notary Documents and Affidavits

در حكومت اسلامي _ شيعي، هر نوع سند شرعي بايد تحت اجتهاد فقها و حكّام شرع و كاتبان امور شرعي نگاشته مي‌شد. ازاين‌رو، ارزش و اعتبار شهادت كه به عنوان بيّنه‌اي شرعي مورد تأكيد فقها قرار داشته، با گذشت زمان همواره ثابت مانده است. استشهادنامه‌ها، يكي از انواع اسناد شرعي هستند كه اگر به گونه‌اي علمي و با كمك دانش و فن سندشناسي مورد بررسي قرار گيرند، مي‌توانند براي فهم زندگي و تعاملات اجتماعي، اقتصادي و حقوقي جوامع انسانيِ پيشين مفيد واقع شوند. اين‌گونه اسناد، با هدف درج شهادت گواهان، به عنوان يكي از دلايل اثبات دعوي نگاشته شده‌اند و زبان ادبي خاصي دارند كه با واژگان فقهي _ حقوقي عجين است. پژوهش حاضر به لحاظ ماهيت تاريخي خود، پژوهشي توصيفي _ تحليلي است و هيچ‌گونه پيشينۀ تحقيقي ندارد. داده‌هاي لازم نيز از طريق بررسي اسناد و منابع گردآوري شده‌اند. از آن‌جا كه در عرف قديم، استشهادنامه را علاوه بر نام متداول آن، محضر نيز مي‌ناميدند، پس از بيان كاربرد متفاوت واژۀ محضر در متون كهن، سه محضر مهم تاريخي ذكر شده و اصول و شيوه‌هاي نگارشي، زباني و مضموني آنها مورد بررسي و تبيين قرار گرفته است.

In Islamic-Shi'i governments, every legal document must be based on Under the ijtihad of jurists and religious rulers and scribes of religious affairs. Hence, the value and validity of martyrdom, which has been emphasized by the jurisprudents as religious intercourse, has always been Fixed with the passage of time. “Affidavit” (Istish'had-nameh) are one of the types of legal documents that if To be examined scientifically and with the help of the knowledge and documentary methods, can be useful in understanding the life and social, economic, and legal interactions of previous human societies. Such documents have been written as one of the proofs of the evidence in order to insert the testimony of the witnesses, and have a certain literary language that is spelled out by vocabulary the legal juristic law. The present research is descriptive-analytic in its historical nature and does not have any investigative background. The data are also collected through a review of documents and resources. Since in the old tradition, “Affidavit” (Istish'had-nameh) is called “Mahzar”, in addition to its common name, after the expression of the different use of the term in the ancient texts, three history important Mahzar have been mentioned and the principles and methods of their writing, linguistic and their content have been examined and explained.