از سياست شناسي تا سياست ورزي: هستي شناسي نسبت سياست و امر سياسي

From Politology to Political Practice: The Ontology of the Relation between Politics and the Political

سياست به مثابه «فلسفه» در فهم سنتي و به مثابه «علم» در معناي مدرن آن، امكان كسب معرفت عيني از امر سياسي را به عنوان موضوع مطالعه خود مفروض داشته است. با اين حال در دوران معاصر، انديشه ورزي تاملي درباره نسبت نظريه و عمل در قلمرو سياست، به اين نتيجه رهنمون شده است كه انديشيدن درباره امور سياسي با عمل كردن به صورت سياسي يعني با عمل معطوف به قدرت همراه است. بر اين اساس پرسش اصلي مقاله اين است كه فهم ما از رابطه سياست و امر سياسي با نظر به نسبت امر هستي شناختي و امر سياسي چگونه متحول شده است؟ فرضيه اين است كه در تحليل هستي شناسي سياسي، سياست و امر سياسي درگير رابطه اي متقابل هستند كه بر اساس آن، سياست شناسي و سياست ورزي به مثابه دو روي سكه متجلي مي شوند. اين رابطه از دو جهت بررسي شده است: اول از روزنه نگاه به امر سياسي از چشم انداز سنتي و مدرن به مثابه قلمروي خاص از موجوديت يا هستنده و دوم از جهت نگاه به امر سياسي از چشم انداز هستي شناسي بنيادين در قالب انديشه انتقادي معاصر كه از پديدار شناسي وجودي تا پساساختارگرايي نمود يافته است. در بررسي امر سياسي به مثابه هستنده، مسائل مربوط به تفاوت هاي امر سياسي با ساير امور اجتماعي اهميت مي يابد. در مقابل، امر سياسي در وجه هستي شناختي بنيادين آن، ناظر بر مسائلي اساسي درباره چگونگي تكوين زندگي سياسي از رهگذر تحول در نظر و عمل است. بدين ترتيب ضمن تمركز بر تحليل هستي شناسي سياسي به روشي تاملي يا انعكاسي كه روشي ناظر بر تحليل مسائل نظريه ها در سطح درجه دوم يا سطح فرانظري به مثابه يك چارچوب تحليلي است، تاثير تحول در فهم رابطه علم سياست و امر سياسي بر نحوه تحول سوژگي ما از حيث چگونگي بازنمايي امر سياسي بررسي مي شود. «خود»انديشي انتقادي به مثابه محصول كاربست روش تاملي در تحليل هستي شناسي سياسي، بر ماهيت متحول فهم رابطه خود/ ديگري به مثابه دلالتگر امر سياسي آگاهي انتقادي مي يابد و ضمن بازشناسي وجه سلبي سلطه و تخاصم در آن، درصدد جست وجوي امكان هاي جديدي از هستي سياسي به صورت ايجابي است كه دلالت بر هم فهمي، رهايي و مصالحه داشته باشد.

Politics as a philosophy in traditional understanding and as a science in modern understanding of it، takes for granted the possibility of obtaining objective knowledge of the political as its subject matter. But contemporarily، reflective thinking about the relation between theory and practice in politics، has been concluded that thinking about the political corresponds with acting politically، i.e. intending to power. Thus، the main question of this article is that how our understanding of relation between politics and the political with regard to the relation between the ontological and the political has been transformed? Our hypotheses is that in the analysis of political ontology، politics and the political are entangled in a mutual relation in which politology and political practice act as a two sides of a coin. This relation has been analyzed in two dimensions، first: from traditional and modern perspective of the political as particular entity or something to be and second from the perspective of the political ontologically as a being in itself in the context of contemporary critical thought from existential phenomenology to post-structuralism. In analyzing the political as an entity، issues concerning the differences between political and other social entities gets importance. In contrast، the political in its ontological rendition، deals with fundamental problems about the constitution of political life through transformation in theory and practice. Therefore، concentrating on the analysis of political ontology reflectively as a method concerning the analysis of theoretical issues on the second order or meta-theoretical level that itself defines our theoretical framework، the effect of transformation in understanding the relation between politics and the political on the transformation of our subjectivity in respect to the manner of representing the political، has been studied. Thinking critically about the “self” as a conclusion of implementing reflective method in analyzing political ontology، renders critical consciousness about the transformative nature of self/other relationship as a signifier of the political and also beside detecting the negative dimension of the political as a domination and antagonism، focuses on searching new possibilities of political being positively that denotes to co-understanding، reconciliation and emancipation.