بررسي سياست خارجي ايران در عمان در دوره پهلوي دوم (با تكيه بر مسئله ظفار)

Foreign Policy of Iran in Oman during the Reign of the shah: the Case of zuffar

در پي خروج نيروهاي انگليسي از خليج فارس، زمينه نفوذ و فعاليت گروه هاي چپ و رشد و گسترش جنبش هاي انقلابي در اين ناحيه فراهم شد؛ از جمله برخي ناسيوناليست هاي عرب با گرايش هاي چپي، كه در ظفار شورش كردند. به درخواست سلطان قابوس، نيروهاي ارتش ايران در جنگ با جبهه آزاديبخش ظفار، توانست شورشيان را سركوب كند. در اين مقاله كوشش شده است ضمن بيان موقعيت جغرافيايي - سياسي ظفار، چگونگي شكل گيري اين جنبش، دلايل دخالت ايران در جنگ ظفار، منافع ملي ايران و امنيت منطقه اي خليج فارس نيز بررسي و ارزيابي شود.

In the wake of British withdrawal from the Persian Gulf region the stage was set for revolutionary movements and leftist groups to expand their influence and tighten their grasp on the area; namely some left-wing Arab nationalists rose in rebellion at Dhofar. At the request of Sultan Qabus Iranian Army intervened and fought against the Dhofar Liberation Front and managed to suppress the rebels. The nrticle seeks to examine the geopolitics of Dhofar, the circumstances of its formation, the grounds for Iran's intervention in Dhofar rebellion and moves on to assess Iran's national interests and Persian Gulfregional security.