بررسي رابطه نسلي و الگوي گذران فراغت در استانهاي با سطوح مختلف توسعه يافتگي

Study of Relationship between Generation and Pattern of Leisure in Provinces with different Levels of Development

چگونگي مناسبات بين نسلها و عوامل موثر بر آن يكي از موضوعات اساسي در بررسي تغييرات اجتماعي در جوامع در حال توسعه است. از اينروست كه شناسايي ابزارها و زمينه‌هايي كه در راستاي تقويت فرايند مذكور هستند مي تواند كاربست مناسبي در ايجاد بسترهايي براي تعاملات مناسب بين نسلي، و در نهايت حفظ تمدن و فرهنگ، داشته باشد تغييرات الگوي گذران اوقات فراغت به عنوان يكي از شاخص هاي سبك زندگي يكي از اين بسترهاست كه با چگونگي مناسبات بين نسلها رابطه دارد. هدف اصلي مقاله حاضر بررسي رابطه بين سطح توسعه يافتگي استان و الگوي گذارن اوقات فراغت و الگوي روابط بين نسلي است. با استفاده از نظريات مانهايم و اينگلهارت در ارتباط با تغييرات ارزشي بين نسلها و با بهره گيري از روش پيمايش و نمونه آماري 1200 نفر از شهروندان 5-65 سال در سه دسته استانهاي توسعه يافته (تهران و اصفهان)، در حال توسعه (زنجان و كرمان) و محروم (كهكيلويه و بوير احمد و سيستان و بلوچستان) با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و به شيوه تصادفي انجام شده است. يافته ها نشان مي دهد براي گذران فراغت فعال جمعي همچنان خانواده مهمترين و اولي ترين گزينه است. با افزايش سطح توسعه يافتگي استانها، فراغت فعال جمعي با خانواده كاهش يافته و الگوي جديد فراغت فعال جمعي در فضاي مجازي افزايش مي يابد. همچنين روابط بين نسلي با سطح توسعه يافتگي استان ها در ارتباط بوده و در استانهاي محروم روابط نسلي قوي تر مي باشد.

Abstract: One of the important subjects in study of social changes in developing countries is the condition of intergenerational relationships. That is why Identify tools and fields which enforce such process can be provide better relationships between generation in a given society and result the continuation and preservation of culture and civilization. Changes in the pattern of leisure spending as a criterion of lifestyle are one of these platforms. It has the relationships with changes in intergenerational relationships. Due to informal and selective nature of leisure time, transformation of values takes place informally. It seems that development as an indicator of progress of a given society has the relation with the type of intergenerational relationships as well as leisure pattern. The main objective of this article is to find out the relationship between level of development of province and leisure time pattern and intergenerational relationships. Manheim and Inglehart theories on value changes are applied. Survey method with 1200 sample from three groups of developed (Tehran, Isfahan), developing (Kerman, Zangan) and deprived (Sistan and Baluchestan, Kohkiloyeh and Boyerahmad) provinces are randomly interviewed. Results show collective active leisure pattern spending with family are the main and first pattern of collective leisure among respondents. With increase in province level of development, collective active leisure pattern with family reduced and new leisure pattern i.e. virtual vacation increased. Intergenerational relationships have the relation with level of development and in deprived provinces such relation are stronger