مطالعه تطبيقي دو نقاشي از زنان در دوره قاجار با رويكرد بينامتنيت

A comparative study of two women in Qajar painting using semiotic approach

نقاشي در انتهاي دورة قاجار تحت تأثير ارتباط با اروپا و ظهور تكنولوژي دچار تغييرات شد. اين مقاله با رويكردبينامتنيت به مطالعه دو اثر نقاشي از زنان قاجار مي پردازد كه يكي از آ نها كار هنرمندي گمنام و ديگري اثر اسماعيل جلاير دانش آموختة مدرسة دارالفنون است. مسئلة مورد پژوهش در اين مقاله، مطالعه نشانه ها و تحليل آن ها در نقاشي از زنان و تطبيق معناي نشانه ها به صورت بينامتني و لايه اي است. نشانه ها در هر تصوير سبب خوانش تصوير متفاوتي در متن آثار مي شود. در اين دو تصوير، موضوع هر دو متن زنان درباري است، ولي نشانه ها مفاهيم متفاوتي د ربردارند. اين مقاله به اين پرسش ها پاسخ مي دهد: آيا در نقاشي هاي دورة قاجار ارزش نشانه اي در آثار مطرح است؟ آيا نشانه ها در تعامل با ديگر نشانه ها معناي گفتماني مي يابند؟ روش اين پژوهش تاريخي تحليلي است. روش گردآوري اطلاعات اسنادي است و با توجه به نظريه هاي نشانه شناسي بيان شده است. در اين مقاله، نتيجه گرفته مي شود: در خوانش نشانه هاي اين تصاوير، نشانه ها معنادارند و در اين تصاوير از نشانه هاي تصويري مشابه و متفاوت براي زنان قاجار استفاده شده است.

Paintings of the late Qajar period and brilliant paintings from important periods in Iran were under the influence of painting in relation to Europe and thereby experienced great changes. This article, using semiotic approach, analyzes two paintings created by Qajar women; one is anonymous, and the other is painted by Ismail Jalayer- a graduate of the academy school. Both paintings present an image court women while the symbols imply different concepts. The current article deals with the following questions: Are the proposed works an indication of the value of Qajar paintings? Are the signs meaningful in relation to other signs? The current study aims to examine the signs- cognitive meanings in texts. The images of the concepts common signs to convey different messages to the audience is used Qajar women.