ارزيابي ميزان برخورداري مناطق روستايي از شاخص هاي پايداري اجتماعي مطالعه موردي: دهستان حومه شمالي - شهرستان اسلام آباد غرب

The evaluation of social sustainability indicators in the Rural Areas Case Study: Rural suburban city north of Islamabad-West

امروزه رويكرد توسعه پايدار به عنوان چارچوبي براي تحليل سكونتگاه هاي روستايي از ارزش و اعتبار بالايي برخوردار است و داراي ابعاد مختلف اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي است كه در اين بين پايداري اجتماعي يكي از سه ركن اساسي و هدف غايي توسعه پايدار بوده است كه بيشتر با ابعاد كيفي زندگي انساني همراه است و با مفاهيمي چون، مشاركت، انسجام، عدالت اجتماعي، كيفيت زندگي، اميد به آينده و .. همراه بوده و بر آنها تاكيد دارد. بنابراين با توجه به اهميت موضوع، پژوهش حاضر با هدف سنجش و اولويت بندي پايداري اجتماعي در مناطق روستايي دهستان حومه شمالي شهرستان اسلام آباد غرب انجام گرديده است. اين پژوهش بر اساس هدف كاربردي و بر اساس ماهيت توصيفي – تحليلي است. داده هاي مورد نياز با استفاده از شيوه كتابخانه اي (فيش برداري) و ميداني (پرسشنامه) گردآوري شده است. محدوده مورد مطالعه شامل 23 روستاي داراي سكنه دهستان حومه شمالي شهرستان اسلام آباد غرب است كه داراي 1387 خانوار است. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 309 نفر برآورد گرديد كه بر حسب تعداد خانوار موجود در هر روستا بين سرپرستان خانوار توزيع گرديد. تحليل داده هاي حاصل از پرسشنامه با استفاده از تكنيك تصميم گيري الكتر انجام گرديد كه نتايج آن بيانگر اين موضوع است كه شاخص هاي پايداري اجتماعي در روستاهاي مورد مطالعه از توزيع مناسبي برخوردار نيست. به گونه اي كه ميزان پايداري در 3 روستا در سطح نسبتاً پايدار، در 16 روستا در سطح پايداري متوسط و در 4 روستا در وضعيت نسبتاً ناپايدار قرار دارد. و از بين 10 شاخص در نظر گرفته شده، شاخص همبستگي اجتماعي داراي بيشترين تاثير و شاخص رضايت از كيفيت خدمات كمترين تاثير را بر پايداري اجتماعي دهستان حومه شمالي داشته است.

Nowadays، the attitudes toward the sustainable development as a framework to analyze rural settlements have underline value and credit; which have the various dimensions such as economic، social، and environmental ones in which the social sustainability has been one of the principal foundations and ultimate purpose of sustainable development. This mentioned dimension relates to quality of life; furthermore، this social sustainability accompanied with the concepts such as intercommunity، coherence، social justice، life quality، and hope for the future. So according to importance of this issue، present study has been aimed to analyze and evaluate of indicators of social sustainability in rural areas located in northern area of Eslam Abad-e – Gharb. This research stands on the applicable purpose and the descriptive-analytical method. Data used in this research have been collected via library (Note-taking) and questionnaire. The study area includes 23 villages in rural district of northern suburb of Eslamabad-e Gharb County by having 1387 families. The sample valume is estimated around 309 people calculated by Cochran formula. Analysis of the data from the questionnaires was conducted by using electronic decision-making techniques، and it shows that the indicator of social sustainability in studied villages of this research does not have the appropriate distribution. As result، the stability in 3 villages has relatively stable، and in 16 villages has average stability and in 4 villages has relatively instable. Among 10 specific indicator، the indicator of intercommunity has the most effect and the indicator of service satisfaction has the least effect on the social sustainability in the mentioned area.