اثرات عملكردي نفوذ استاد و عدم نفوذ استاد بر تمايل زبان آموزان به برقراري ارتباط

The Effects of Authoritative vs. Facilitative Interventions on EFL Learnersʼ Willingness to Communicate

تحقيق حاضر سعي دارد تا تاثيرات به كارگيري چارچوب نظري نفوذ استاد را در كلاسهاي آموزش زبان انگليسي در دانشگاه فرهنگيان تبريز مورد بررسي قرار دهد، چهارچوبي كه جان هرون تحت عنوان «بررسي شش اصل نفوذ استاد بر تمايل زبان آموز به برقراري ارتباط» مطرح كرده است. اين مدل كه ريشه در نظارت باليني دارد، مي تواند رفتار كلامي و جمله هاي حقيقي كه استاد در بافت يادگيري زبان بكار مي برد را جهت دهد. 60 دانشجو در آزمون مهارتهاي عمومي زبان PET شركت كردند كه بر اساس نتايج حاصله ، 36 نفراز آنها به دو گروه 18 نفري براي اين پژوهش انتخاب شدند. گروه اول، گروه تحت نفوذ استاد بود كه در آن استاد تعيين مي كرد چه اقداماتي بايد صورت پذيرد، اين استاد بود كه اطلاعات را ارائه مي داد و يا با دانشجوها تعامل داشت. گروه دوم، گروه عاري از نفوذ استاد بود كه در آن استاد صرفا ايده دهنده، حلال مشكلات و اعتماد به نفس دهنده بود. اين دو گروه پرسشنامه هاي مربوط به تمايل به برقراري ارتباط، هم قبل، هم بعد و هم در دوره پيگري مجدد آموزشي را كامل كردند. نتايج حاصل از بكارگيري شش اصل نفوذ استاد حاكي از تغييرات چشمگير در عملكرد دانشجوياني داشت كهو تحت نفوذ استاد نبودند و به عملكرد بهتر اين گروه ازگروه تحت نفوذ استاد منجر گرديد. اميد است كه اين تحقيق افق هاي روشن جديدي را به روي متخصصان، اساتيد و نيز دانشجويان در حيطه آموزش زبان انگليسي ايجاد نمايد.

The present study sought to investigate the effects of employing the intervention provision framework put forward by John Heron، entitled Six-Category Intervention Analysis، on EFL learners' willingness to communicate. This model of intervention provision، having its genesis in clinical supervision، can regulate the verbal behavior and actual sentences used by teachers to intervene in language learning contexts. The Preliminary English Test (PET) as an English language proficiency test was administered to 60 participants. Based on the results obtained، 36 participants were selected and assigned to two groups of 18. The first group was authoritative intervention group in which the teacher suggested what had to be done، provided information، or confronted the learners. The second group was facilitative intervention، in which the teacher drew out ideas، solutions، or self-confidence. The participants in both groups completed Willingness to Communicate questionnaire before and after the treatment، as well as in the follow-up period. The findings indicated that the application of Six-Category Intervention Analysis brought about significant changes in the performance of the facilitative group that outperformed the authoritative intervention group.This research could carry some important implications for all stakeholders in the realm of foreign language teaching.