نقش درمان هاي نئوادجوونت و ادجوونت در برخورد با آدنوكارسينوم كارديا و اتصال مري - معده

سرطان هاي مري و معده در تمام دنيا از جمله معضلات بزرگ سيستم هاي بهداشتي و درماني محسوب مي شوند. اين دو سرطان به شدت مرگبار بوده (85% ميزان مرگ و مير در سرطان مري و 75% در سرطان معده) و اغلب در مراحل پيشرفته كشف مي شوند. سرطان هاي ناحيه اتصال مري به معده (Esophagoastric Junction) يا EGJ از جمله نقاط آناتوميك مي باشند كه در سه دهه گذشته در جوامع غربي بروز آدنوكارسينوما در آنها رشد چشمگيري داشته است (تصوير 1). در تمام دنيا، SCC سرطان غالب مري مي باشد در حالي كه در كشورهاي غربي آدنوكارسينوما به عنوان شايعترين سرطان جايگزين SCC شده است. در ايران نيز سرطان معده شايعترين سرطان در بين آقايان بوده و حداقل در سطح كلينيك، به نظر مي رسد با تغيير الگوهاي تغذيه اي و سبك زندگي در ايران سرطان ناحيه EGJ در حال پيشي گرفتن از تومورهاي ديستال معده و تومورهاي مياني ناحيه مري باشد.3 آدنوكارسينوم ناحيه EGJ از نظر اپيدميولوژيك، اتيولوژيك، پاتوژنز و سير باليني با تومورهاي ناحيه ديستال معده متفاوت بوده و بسيار مهاجم تر و مرگبارتر مي باشد تا آنجائيكه بسياري از صاحب نظران اين بيماري را يك بيماري كاملاً منحصر بفرد و مجزا در نظر مي گيرند.