مناسبات صفويه با عثماني در زمان شاه طهماسب اول

Safavid-Ottoman Relations under Shah Tahmasp I

عوامل متنوعي در بي ثباتيِ روابط ايران و عثماني نقش داشته اند. مناسبات ايران و عثماني در دوره شاه طهماسب با كشمكش و درگيري همراه بوده است. سلطان سليمان قانوني با استفاده از مسائل داخلي ايران، چند بار به ايران حمله كرد، اما بر اثر پايداري سپاه ايران، ناچار شد عقب نشيني كند. در آخرين حمله، سلطان سليمان به پيروزي قاطعي دست نيافت و به قرارداد صلح در آماسيه رضايت داد. موضوع بنيادين اين است كه مناسبات سلطان سليمان عثماني با شاه طهماسب صفوي چگونه بوده است؟ در پژوهش حاضر با روش تاريخي- تحليلي اين موضوع بررسي خواهد شد و هدف اصلي، شناخت علل بروز اختلافات و جنگ ها بين دو كشور و تاثير قرارداد صلح آماسيه است. روابط عثماني با صفوي در زمان شاه طهماسب خصمانه بود و فرار و پناهندگي شاهزادگان و عمال سياسي بر تحريك عثماني براي جنگ با ايران مي افزود. با وجود اختلافات روزافزون دهه هاي نخست تاسيس حكومت صفوي، در زمان شاه طهماسب و در اثر موافقتنامه آماسيه، اختلافات مذهبي و سياسي كاهش يافت و مناسبات به روابط كمابيش دوستانه نزديك شد.

Various factors have contributed to destabilizing Iran-Ottoman relation. under Shah Tahmasp relations between two countries were rife with tension and conflict. Sultan Suleiman the Magnificent took advantage of Iran's domestic problems and launched several attacks on Iran, but Ottoman forces ultimately retreat due to fierce Iranian resistance. On his last military campaign against Iran, Suleiman could not win a decisive victory, thus conceded to the Peace of Amasya. The fundamental question of this research has been to study Suleiman's relations the Safavid Shah Tahmasp. The research uses Historical Analytical method to find answers to that question. The main aim has been to identify the reasons for conflict and war between the two countries and the implications of the Peace of Amasya. Under Shah Tahmasp Iran-Ottoman relations were hostile and defectors among the rank of princes on the two sides always exacerbated the already hostile relations. Despite increasing disputes during the first decades of the Safavid Empire, due to the Peace of Amasya under Shah Tahmasp, religious and political differences were reduced and relations took a rather friendly turn.