پسا ساختارگرايي، قدرت و فقر نظريه پردازي در روابط بين الملل (مطالعه موردي: مفهوم امنيت انساني)

(Post-structuralism, Power and Crisis in International Relations' Theories (A case study of Human Security Concept

امروزه نظريه هاي كلان روابط بين الملل، از تحليل بسياري از ريشه هاي دغدغه هاي جديد در سياست جهان، نظير مشكلات زيست محيطي، گرسنگي و مهاجرت، باز ماند ه اند. اين موضوع سبب شده تا گرايش هايي در ديسيپلين روابط بين الملل شكل گيرند كه ساختارها و الگوهاي آنها با جهان واقع و معيارهاي علمي مطابقت نداشته باشد. يكي از اين گرايش ها، «امنيت انساني» است. نظريه پردازان اين مفهوم، اجماع خاصي بر اصول و ساختار امنيت انساني ندارند و كشورهاي در حال توسعه را بدون شواهد علمي، مرجع اصلي تهديدات عليه امنيت بشريت مي دانند. حال جاي پرسش است كه چگونه مي توان رابطه قدرت و بحران نظريه پردازي در روابط بين الملل را تحليل نمود ؟ با كنكاش در بنيادهاي پارادايم پسا ساختارگرايي در ارتباط با بازتاب رابطه قدرت-دانش و تفسير افراطي از قدرت در نظام معنا ، مشخص گرديد: مفهوم امنيت انساني، در شناسايي تهديد كنندگان امنيت بشري، سهم عمده اي از كشورهاي صنعتي و نظام سرمايه داري را ناديده مي گيرد. همين رويكرد بنيادهاي نظري و روشي امنيت انساني را از معيارهاي علمي دور نموده است. لذا، اين گرايش كه از آن به مثابه «پارادايم» نيز ياد شده، كمك شاياني به پيشرفت انديشه ورزي در روابط بين الملل نمي كند. رويكرد تحقيق حاضر تحليلي- تبييني، نوع آن نظري-انتقادي، شيوه تجزيه و تحليل داده ها كيفي و روش گردآوري اطلاعات، اسنادي است.

The present day macro theories of International Relations do not properly address new problems of world politics namely: climate change، ecological changes، hunger، epidemic deceases، migration and so on. Therefore different «thoughts» which are not based on facts and criteria of International Relations'' discipline found a way into it. One of these areas is the concept of «human security» on which there are no consensus on its principles، structure، and attributes. Without proper scientific grounds some of these «thoughts» confer the responsibility of human insecurity on the developing countries. Thus the question here is how and on the basis of what paradigm we can find the relationship between «power» and the lack of «theorizing» in this regard in International Relations. By scrutinizing the basis of post-modern paradigm regarding human security and the relationship between power and knowledge it becomes clear that the important roles of industrial nations and capitalist system are neglected. Therefore their explanation of the concept of human security went beyond scientific criteria and thus cannot help theorizing this concept in International Relations properly.