بررسي نماد روانشناختي در شعر كودك

Psychological Symbols in Children's Poetry

نماد، از شگردهاي تصويرپردازي است كه نشانگر استعداد واژگان در انعكاس تصاوير ذهني است. نماد ادبي، به دليل همراه بودن با تداعي هاي پيچيده ي ذهن و تصاوير ديرياب، در شعر كودك و نوجوان كاربرد كمتري دارد؛ با وجود اين، نماد روان شناختي كه حاصل برخورد عاطفي كودك با دنياي دروني و بيروني است، به جهت ملموس بودن و سهولت درك آن، در شعر كودك و نوجوان بازتاب دارد. اين نوع نماد، نه تنها در كوشش طبيعي كودك براي دريافت معنا خللي ايجاد نمي كند؛ بلكه به نيازهاي عاطفي كودكان جواب مي دهد و تضادهاي دروني او را به وحدت مي رساند. نماد روان شناختي نقش فيزيولوژي در كودك دارد و اغلب به صورت ناخودآگاه در بازي هاي كودكانه، جلوه گر مي شود. مهم ترين دليل پيدايش آن، قدرت زياد تخيل كودك و عاطفه ي اوست. در اين مقاله، سعي داريم نمادهاي روان شناختيِ به كار رفته در شعر كودك را رمزگشايي و بررسي كنيم.

Symbol is a technique for visualization indicating the lexical potentiality in the reflection of mental images. Literary symbols, being in companion with mental associations and late-founded images have less applicability in children and adolescent poetry. However; psychological symbol, with its tangibility and easily understandable potentials, which is the consequence of children's emotiona interaction with the world inside and of course the world outside, reflects itself in children and adolescent poetry. This type of symbol not only makes no vacuum in children's meaning making processes, but also satisfies his/her emotional needs and also unifies his/her inner conflicts. Psychological symbol plays an important role and often appears unconsciously in his/her childish games. The most salient reason of its appearance is the potential emotional and imaginative power of the child. In this article the use of psychological symbol in children's poetry is studied.