گفتاري در نقد و بررسي نظريه حقوقي «عمل به ظاهر»

Legal theory of appearance: Review and critique

اگرچه، استناد به واقعيت امور، همواره به عنوان يك اصل در نظام معاملات، منشا اثر و مورد توجه بوده است، گاه اين اصل به نحو ناعادلانه اي با حقوق افراد در تقابل قرار مي گيرد؛ افرادي كه با ناآگاهي از واقع امر و با اعتماد به وضعيت ظاهري امور، در معامله اي داخل شده اند و سپس با كشف واقعيت، حقوقِ ايشان به صورت غيرمنصفانه اي در معرض تضييع قرار گرفته است. نظريه «عمل به ظاهر» به عنوان راهكاري در راستاي جبران اين وضعيت و حمايت از حسن نيت افراد و استحكام معاملات در حقوق برخي كشورها، پا به عرصه وجود نهاد. با وجود نفوذ اين نظريه در لايه هايي از حقوق ايران، به نظر مي رسد كه بهره گيري از ظرفيت هاي حقوق بومي چون اصالت الظهور، «غرور» و «لاضرر»، ما را از عاريه گرفتن اين تاسيس حقوقي بي نياز ساخته است و مي تواند راه را براي ايجاد سازوكاري بومي در راستاي تحقق هدف مذكور، هموار سازد.

Although، the reliance on reality is always significant and effective in law but sometimes، this rule lie in conflict with civil rights. The rights of people who enter into a transaction while they were unaware of reality and have confidence in appearance that is reliable for reasonable person but the discovery of reality violated their right، inequitably. Indeed، the theory of appearance was initiated to repair this situation and protect of good-faith and the stability of transactions. Although، the influence of this theory is visible in Iranian law but it seems that the use of the of origins of Iranian law، make us needless of borrowing this legal establishment. Some issues such as "the principle of appearance"، the rule of "ghorur"، "La-zarar" and make a way toward creating a local mechanism to fulfilling of mentioned purpose.