طرح قاعده مسئوليت مدني ناشي از اشيا در حقوق ايران و فرانسه

The design of the rule of civil liability arising from objects in Iran and France

اصولاً در تعيين مسئول جبران خسارت، فعل زيانبار شخص نقش اصلي را دارد. اما در مواردي يكي از قواعد تعيين مسئول در حقوق فرانسه، تعيين مسئول بر مبناي مالكيت يا نگهداري از اشياست كه اين موضوع در حقوق فرانسه، سبب طرح قاعده مسئوليت مدني ناشي از اشيا شده است. در حقوق فرانسه مسئوليت ناشي از حيوان و مسئوليت ناشي از ويراني ساختمان و مسئوليت ناشي از تصادفات، مصاديقي از مسئوليت ناشي از اشيا هستند و دكترين از اين مصاديق و به كمك بند 1 ماده 1242 ق.م.ف «اصل مسئوليت ناشي از اشيا» را استنباط كرده است. در حقوق ايران نيز چنين مصاديقي وجود دارد، ولي قاعده كلي مانند ماده 1242 ق.م.ف وجود ندارد. به نظر مي رسد دكترين در حقوق ايران مي تواند اقدام به طرح قاعده مسئوليت مدني ناشي از اشيا كند كه در اين مقاله با توجه به فقه، به شيوه اي تطبيقي و با استفاده از حقوق فرانسه بررسي خواهد شد.

As a principle، to determine the responsible، the damaging action plays a major role. But in some cases، one of rules to determine the responsible، in French law is determining of the responsible on the basis of the ownership or maintenance of objects، that this issue، in French law has led to rule of civil liability of things. In French law، liability arising from animal and liability arising from the demolition of buildings and liability arising from accidents، as examples of liability arising from objects، it has been suggested and the doctrine of these cases and with the help of paragraph 1 of Article 1384 of code civil has concluded the principle of liability arising from the objects. In Iranian law، there have been such examples، but there is no general rule such as article 1384 of code civil. But it seems the doctrine in Iranian law can conclude the principle of civil liability arising from the objects that in this article، according to the jurisprudence and comparatively and with using of French law will be examined