مباني فكري سياست نامه نويسي

Intellectual Foundations of Writing Government Book

اين مقاله با فرض گرفتن جرياني به نام «سياست نامه نويسي» در تاريخ انديشه سياسي سده هاي ميانه ايران، به دنبال آن است تا مباني فكري اين جريان انديشه را بازخواني كند. ازاين رو، با برشمردن پنج مولفه بنيادين، بر آن است تا وجوه مفهومي و معنايي آنها را در متون موسوم به خداي‏نامه ها و سياست نامه ها مشخص نمايد. اين پنج مولفه عبارت اند از: فر ايزدي، عدالت، تواماني دين و سياست، اَشَه، و شاه آرماني. در اين راستا، مقاله كوشيده است تا نه‏تنها اين مفاهيم را براي كشف سازه هاي استدلالي‏شان درون‏كاوي كند، بلكه مي‏خواهد چگونگي وابستگي و پيوستگي اين مفاهيم را به يكديگر نشان دهد. فرضيه اين مقاله آن است كه مجموعه اين مفاهيم مولفه هايي جدا از يكديگر نيستند، بلكه خوشه اي مفهومي اند كه در ارتباطي نظام‏مند با همديگر قرار دارند؛ به نحوي كه در هر مفهوم هاله اي از معاني ديگر مفهوم ها حضوري نامحسوس، ولي درعين حال قابل شناسايي دارد.

According to the issue in relation with writing siasatnameh or government book in thehistory of political thought in the middle centuries of Iran، the article is to review the intellectual foundations of this trend and considering five principal factors، it is to clarify their conceptual aspects in the texts related to theologue and government book. These five elements are divine majesty، justice، togetherness of religion and politics،ashah and ideal monarch. In this regard، the article has endeavored to investigate these concepts towards the identification of their components and to illustrate the way of their dependency on one another. The hypothesis of this article is that the collection of these concepts is not theelements separate from each other; moreover، there is a kind of systematic relationship between them so that in each concept، there exist the meanings of other concepts being of imperceptible presence but identifiable.