نظريه انتقادي؛ الگويي براي تعامل دين و دولت در جمهوري اسلامي ايران

Critical Theory, a Paradigm towards the Interaction between Religion and Government in Islamic Republic of Iran

انقلاب اسلامي مرجعيت دوباره دين را در حوزه هاي مختلف زندگي، از جمله دولت مطرح كرد، ولي تبيين مناسب رابطه دين و دولت در قالب الگوهاي رسمي و غيررسمي، قرين موفقيت نبوده و چالش هاي نظري و عملي به دنبال داشته است. هدف اين مقاله، ارائه راهكاري براي تبيين رابطه دين و دولت از طريق كنش ارتباطي در حوزه عمومي و از طريق دموكراسي گفت وگويي به ‏دور از سلطه قدرت و ثروت است تا در كاربست آن عقلانيت هاي مختلف از يكه تازي در عرصه دولت بپرهيزند. اين نوشتار با رويكرد تحليلي به تبيين نظريه انتقاديِ مبتني بر كنش ارتباطي مي پردازد و گفت وگو در حوزه عمومي را پيشنهاد مي كند تا گفت وگوي دين و دولت در امور مبهم، از طريق رضايت و اقناع عمومي باشد.

The Islamic revolution stated the renewed authority of religion in various domains of life including government while the appropriate declaration of relationship between religion and government within the formal and informal patterns has not been successful and it has been along with theoretical and practical challenges. The aim of this article is the presentation of a strategy towards the interaction between the religion and government via thecorrelational action in the public domain as well as the interactive democracy away from the domination of authority and wealth. Through the analytical approach، the article states the critical theory on the basis of the communicative action and suggests the exchange of idea in the public domain to provide the interaction between religion and government in regard with the ambiguous and complicated affairs along with the public satisfaction.