بررسي و تحليل جريان مهاجرت هاي داخلي ايران طي دوره 90 - 1385

ANALYSIS OF INTERNAL MIGRATION FLOWS IN IRAN DURING THE PERIOD ١٣٨۵-١٣٩٠

مهاجرت از عوامل اصلي تغيير و تحول جمعيت و مهم ترين عامل خارجي تغيير تعداد و ساخت جمعيت مي باشد. توجه و شناخت و تحليل دقيق سير مهاجرت در مناطق مختلف يك سرزمين، و به تبع آن، برآورد ميزان جمعيت و آشنايي با ساختار سني و جنسي آن در آينده آن منطقه، جهت تامين نيازهاي نسل هاي آتي باعث مي شود كه برنامه ريزي ها به قدرت اجرايي بيشتري دست يابند. در اين تحقيق جريان مهاجرت هاي داخلي ايران در طي دوره - 90 1385 مورد بررسي قرار گرفته است. روش تحقيق، تحليل ثانويه ي داده هاي سرشماري عمومي نفوس و مسكن سال1390 است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه از مجموع 5534666 نفر كه در داخل مرزهاي كشور جابجا شده اند، محل اقامت قبلي 06/ 92 درصد داخل كشور بوده است. از مجموع مهاجرت هاي داخلي 03/ 60 درصد از شهر به شهر، 87/ 12 درصد از روستا به شهر، 84/ 14 درصد از شهر به روستا، 7/24 در صد روستا به روستا بوده است و 0/99 درصد محل اقامت قبلي خود را اظهار نكرده اند. در زمينه ي مهاجران خارج شده و وارد شده، استان تهران در رتبه ي اول قرار دارد. در طي اين دوره استان هاي البرز( 4/12 )، سمنان ،( 2/99) بوشهر( 2/52 )، يزد( 2/51 ) بيشترين و استان هاي لرستان ( 2/06- )، كرمانشاه ،( 1/99- )چهارمحال و بختياري( 1/89- )، سيستان و بلوچستان( 1/35- )كمترين نسبت مهاجرت خالص ساليانه را داشته اند. كمترين نسبت مهاجرت در طي اين دوره مربوط به استان كرمانشاه(286- ) و بيشترين نسبت مربوط به استان البرز(1830 )مي باشد

Migration is the main causes of population change and the most important external factor influencing the number and structure of the population. Attention، understanding and careful analysis of the migration process in different regions of a country and consequently estimate the population size and age and sexual structure orientation in the future of the region، to meet the needs of future generations، can make a plan to achieve greater executive power. In this study، internal migration flows in the period ١٣٨۵-١٣٩٠ is examined. The research methodis secondary analysis of data from General Population and Housing Census of ١٣٩٠. Results of the study shows that of a total of ۵۵٣۴۶۶۶ people been displaced within the country's borders، ٩٢ percent of them، their previous residential places were inside the country. Of the total number of internal migration were، ۶٠/٣ percent from town to town، ١٢/٨٧ percent from villages to towns، ١۴/٨۴percent from towns to villages، and ٧/٢۴ percent from villages to villages and ٠٫٩٩ percent not to mention their previous residence. The migrants abroad and arrived in Tehran province are ranked first. During this period، Alborz Province (۴٫١٢)، Semnan (٢٫٩٩)، Bushehr (٢٫۵٢)، Yazd (٢٫۵١) had the highest net annual migration and Lorestan (٢٫٠۶)، Kermanshah (١٫٩٩)، Chaharmahal and Bakhtiari (١٫٨٩)، Sistan and Baluchestan (١٫٣۵) had the lowest ratio of annual net migration. During this period، the lowest proportion of immigrants in the province of Kermanshah (-٢٨۶)، and the highest ratio is in Alborz province (١٨٣٠).