مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي نحوه كيفيت ورود فناوري در تاريخ معماري مدرن

چكيده فارسي :

پس از انقلاب صنعتي، فناوري به عنوان ابزاري نيرومند و رو به رشد در دست معماران و مهندسان، ايده ها و تفكرات آن ها را بيشتر به واقعيت نزديك كرد. توسعه اين امر تا جايي پيش رفت كه ظهور "هاي تك" فناوري را به غايت معماري تبديل نمود. در مقابل، ذات طبيع تستيز فناوري طرفداران محيط زيست را به شدت نگران كرد و منجر به شكل گيري گرايشات جديدي شد. روند حضورفناوري در نماي ساختمان در سال هاي اخير بيش از ظهور سبك "هاي تك" بوده است. ولي رشدي نيز در پي نداشته است و اين مساله نشان م يدهد، كه فناوري از غايت معماري خارج شده است. گرچه فناوري همچنان ابزار مهمي براي نشان دادن مفاهيم معماري است و استفاده از آن نوعي فرهيختگي و پيشرفت را به همراه دارد، اما به عنوان هدف مطرح نمي باشد. لذا اهميت فناوري از هنگامه ظهور آن تا به اكنون در معماري بسيار متغير بوده است. بررسي كيفيت اين تغيير مي تواند نقش فناوري را در آينده معماري روشن تر سازد. در اين راستا اين نوشتار در پي چگونگي توسعه فناوري در معماري به بررسي ابعاد مختلف آن در بنا پرداخته است. روش تحقيق كيفي با رويكرد تحليلي- توصيفي به تحليل اطلاعات پرداخته؛ نحوه گردآوري اطلاعات كتابخانه اي و منابع الكترونيكي مي باشد. اطلاعات گردآوري شده، حاوي بررسي نماي 126 اثر از جوايز پرايتزكر از سال 1950 تا 2012 مي باشد. نتيجه تحقيق نمايانگر آن است؛ كه اهميت نمايش سازه تا ظهور سبك "هاي تك" افزايش و سپس با مخالفت هاي طرفداران طبيعت كاهش داشته؛ و از دهه 90 قرن بيستم تاكنون روند ثابتي را طي كرده است. شيشه و فلز نيز همچنان اهميت بيشتري در نماسازي داشته اند؛ اما فلز بيش از شيشه در اواخر قرن 20 و اوايل قرن 21 مورد استفاده بوده است. از ميان سيستم هاي ساختماني سيستم هاي پوسته اي توانسته اند، نسبت به قبل اهميت بيشتري در معماري داشته باشند. ساير سيستم ها به نظر مي آيد به تناسب طرح استفاده شده اند و اصراري در استفاده از نوع خاصي از آن در زمان معيني نبوده است.